Jongeren niet geïnteresseerd in politiek? Think again!

Uit ‘The Millenial Dialogue’, een onderzoek van The Foundation for European Progressive studies uit 2016 blijkt dat slechts 11% van de Belgische jongeren tussen 16 en 35 een grote interesse in politiek heeft. 57% procent van de jongeren is niet of nauwelijks geïnteresseerd in politiek. Tien procent van de ondervraagde jongeren heeft ooit deelgenomen aan een protestactie, slecht vijf procent heeft ooit een politieke bijeenkomst bijgewoond.

 “Jongeren participeren niet minder dan vroeger, maar op een andere manier”, vertelt Bram Wauters. Hij is politicoloog aan de Universiteit van Gent. “Ze verliezen steeds vaker de voeling met de traditionele partijen waardoor ze zelf heel wat nieuwe initiatieven lanceren. Denk hierbij aan ‘Schild en Vrienden’, een metapolitieke beweging opgericht door jongeren (door het vrt-programma Pano ondertussen ontmaskerd als een radicale, racistische beweging, red.). Maar ook aan Batacratie, de Burgerlijst etc.”

Arno Sterck is pas 19 en nu al co-voorzitter van pan-Europese partij ‘Volt België’ die eind juli 2018 het levenslicht zag. “We hebben Volt België opgericht omdat we geen aansluiting vinden bij de traditionele, Belgische partijen”, klinkt het. Net omdat jongeren geen voeling hebben met deze traditionele partijen, sluiten ze zich volgens Sterck aan bij Volt. “Ik denk dat jongeren zich zeker meer moeten engageren, maar niet noodzakelijk in de politiek. Je moet je aansluiten bij organisaties waar je volledig in gelooft.” 

“Politiek engagement is niet noodzakelijk afhankelijk van de traditionele klassieke partijen", bevestigt ook professor Bram Wauters. “De eisen van jongeren zijn veranderd. Ze willen zich nog wel engageren, maar niet per se op lange termijn. Hun inspanningen moeten concreet resultaat opleveren. Nieuwe vormen van participatie beantwoorden hier beter aan dan partijlidmaatschap.”

Volgens de jonge rapster Anna Borodikhina spreekt een politieke boodschap meer aan als die op een kunstzinnige manier wordt gebracht. “Ik denk dat jongeren meer oor hebben naar een boodschap wanneer die in de vorm van een gedicht, een performance of een liedje gegoten wordt, dan dat ze op het nieuws horen wat politici te zeggen hebben.” Voor haar is tekst het ultieme medium om de struikelblokken van de samenleving aan te kaarten. 

Cartooniste Chrostin – haar échte naam is Christina De Witte –  probeert via humoristische cartoons thema’s als racime, discriminatie, seksisme en "body positivity" aan te snijden om zo haar volgers aan het denken te zetten.

Ook Hind Eljadid kiest voor kunst als alternatief. Via slam poetry wil ze mensen dichter bij elkaar brengen. “Ik weet niet of ik me achter alle standpunten van een partij zou kunnen scharen, daarom kies ik er bewust voor om thema’s als milieu en racisme te verwerken in mijn teksten.”

“Wij vinden dat jongeren vrij moeten kunnen denken en dat is niet mogelijk binnen de lijnen van een partijprogramma”, vindt ook de 21-jarige Filip Brusselmans, praeses van het Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond. Het KVHV zet zich bewust boven de partijpolitiek. Door lezingen, debatten en discussies te organiseren laat hij zijn Antwerpse medestudenten kennismaken met de ideologie van het KVHV.