‘Don’t shop, adopt.’ Een dier uit het asiel halen, wordt algemeen gezien als een nobele daad. Maar ook een hond adopteren, loopt niet altijd over rozen. Kilien Natens en Ben Pannekoucke schetsen in hun documentaire ‘Zo herder, zo hond’ een ongemakkelijke, maar eerlijke waarheid over honden en hun adoptiebaasjes. “De manier waarop honden zich gedragen, is een weerspiegeling van de maatschappij.”
De coronacrisis maakte ook dierenslachtoffers: veel pups werden al na een paar maanden weer naar het asiel gebracht. Tegelijkertijd kregen veel mensen door de vrije tijd in de lockdown zin om een hond in huis te nemen. Een hond uit het asiel adopteren, een nobele daad? Ja, maar…
Aster Breekweg adopteerde een hond uit het buitenland. Achteraf bekeken was ze niet helemaal geïnformeerd over de voorgeschiedenis van Bando. “We hebben veel problemen gekend. Dat zette druk op onze gezins- en familiesituatie”, geeft ze toe. “De eerste maanden ben ik niet in staat geweest om dat beestje graag te zien. Ik speelde constant met dat idee in mijn hoofd: “Ga ik hem houden of niet?”
“Er zijn geen probleemhonden, wel honden in een probleemsituatie”, zegt Koen Vandaele. Hij werkt al 21 jaar in een dierenasiel in Oostende. Hij vindt dat baasjes ook eens in eigen boezem moeten kijken. Zit het probleem dan eerder bij het baasje dan bij de hond? “De manier waarop honden zich gedragen, is een weerspiegeling van de maatschappij”, aldus Vandaele. “Honden hebben steeds meer stress, worden niet begrepen en kampen met te hoge verwachtingen van hun baasje. Mensen weten tegenwoordig niet meer hoe ze empathisch moeten omgaan met dieren.”
Bekijk in de documentaire ‘Zo herder, zo hond’ nog andere openhartige getuigenissen en interessante inzichten van hondenexperts:
Dit artikel werd gepubliceerd door Woef op 15/10/2021.
