Nu er een tweede golf van het coronavirus over ons heen komt, wordt de leefwereld van de jongeren opnieuw een versnelling lager gezet. In een open brief roept een van hen de jongeren op om zich aan de regels te houden. Hij vraagt ook dat de politici duidelijker communiceren.
Het coronavirus flakkert weer op en een tweede lockdown in mijn stad, Antwerpen, lijkt bijna onvermijdelijk. De lockdown, u weet wel: die eenzame, saaie periode die ons maanden thuishield. Het werd ons allemaal té veel: preteaching, ons sociaal leven viel stil, bijverdienen kon niet meer en we brachten uren door in onze kamers.
Allen keken we uit naar de versoepelingen: opnieuw gaan werken, onze vrienden en klasgenoten terugzien, iets gaan drinken op café, maar plots stevenen we af op een scenario waarin we al deze zaken weer tijdelijk zouden moeten opofferen.
Enorme verantwoordelijkheid
Als jongeren dragen we hier een enorme verantwoordelijkheid. Uit statistieken blijkt dat een groot deel van de besmettingen toe te schrijven is aan onze doelgroep. Omdat we het virus niet kunnen zien en vaak niet voelen, is voorzichtig zijn moeilijker. Dat neemt niet weg dat we netjes de maatregelen moeten opvolgen, want het draait nu eenmaal niet om ons. Wij zijn (vaak) niet de slachtoffers, het zijn onze (groot)ouders. Onze medejongeren met onderliggende aandoeningen. Mensen die we liever rijk dan kwijt zijn. We zouden het onszelf nooit vergeven, mocht er iemand in onze nabije kring sterven door onze nonchalance.
Helaas komen wij nu negatief in beeld. We zijn respectloos, egoïstisch en naïef. Maar dat zijn we niet. We zijn kinds en laat ons dat ook zijn. Jongeren moeten zich niet verantwoorden omdat ze op het pleintje samen zonnebloempitten eten, zolang dit conform de regels gebeurt. Waarom zijn we anders "jongeren"?
Laat ons vooral dat mondmaskertje opzetten, vaker onze handen wassen en meer afstand houden. En als we ons verkouden voelen, blijven we beter thuis om uit te zieken. Zo vermijden we extra besmettingen en bijgevolg dus ook extra doden.
Politiek doet te weinig
Vanuit de politiek is het makkelijk om met de vinger te wijzen naar onze doelgroep. Doch, ik stel me kritisch de vraag: wat doet de politiek voor ons? We worden overspoeld met informatie: wat mag en wat niet, wanneer wel en wanneer niet, is allemaal heel onduidelijk. Er is geen eenheid van commando: de politicus zegt A en de viroloog zegt B. Wat is het dan? Hoe kan men dan verwachten dat jongeren al die informatie gemakkelijk van elkaar onderscheiden? Meer jongerennieuws op maat is de boodschap. Niet enkel in leuke video’s, maar ook nieuws dat verteld wordt door jongeren aan jongeren.
Iets dat zeker de moeite waard is om breder uitgerold te worden, is de campagne opgesteld door minister van Jeugd, Benjamin Dalle (CD&V), om via sociale media jongeren te bereiken door bekende influencers belangrijke informatie te laten verspreiden. Alvast een stap in de goede richting. Hopelijk luistert men ook naar de noodkreten van de vorige lockdown en trekt men daar lessen uit: kwetsbare kinderen moeten ook bereikt worden. Vergeet hen niet, alsjeblieft.
Soms lijkt het alsof politici vervreemd zijn van de realiteit in hun eigen gemeenten en steden. In Antwerpen bijvoorbeeld wijst men nu met de vinger naar onder andere de Marokkaanse gemeenschap als broeihaard van de besmettingen. Statistisch kan dat kloppen, maar de manier waarop hierover werd gecommuniceerd is allesbehalve verbindend. Natuurlijk geldt er in sommige (oudere) gezinnen een taalbarrière, maar vaak geven kinderen alle nodige informatie door aan de ouders. In handelszaken van gekleurde uitbaters vindt men opschriften in andere talen. Allemaal veelbelovende signalen die hopelijk hun vruchten zullen afwerpen.
Uitkijken naar volgend jaar ...
Nu lijkt vooral contactopsporing het wapen om deze tweede golf de baas te zijn. Als jongeren kunnen wij daar ons steentje toe bijdragen. Laten we zodra wij een besmetting oplopen de namen van onze bubbel doorgeven. Schrijf op wie je ziet, met wie je eet en wie je begroet.
Laten we even alle privéfeestjes uitstellen. Even, zodat we volgend jaar opnieuw festivals kunnen bijwonen, onze grootouders kunnen zien en onze vakantieplannen kunnen waarmaken. En vergeet niet: ook jongeren zijn er niet immuun voor. Op sociale media duiken er al verhalen op van jongeren die heel wat last ondervinden. Nog even op de tanden bijten zodat we samen deze vijand kunnen verslaan, om zo hopelijk snel terug ‘normaal’ te leven.
Een bezorgde, maar ook corona-vrije groet,
Bachrouri Amir
Dit artikel werd eerst gepubliceerd door VRTNWS op 03/08/2020.
