Het is al lang geen geheim meer dat de Amerikaanse president Donald Trump zijn oog heeft laten vallen op het ongerepte Groenland. Het eiland ligt in het Noordpoolgebied is een autonoom land, maar maakt officieel nog steeds deel uit van het Koninkrijk van Denemarken. Trump wil er het liefst van al een grote militaire basis en mijn van te maken. Tot nu toe is het eenduidige antwoord op die vraag: “Neen!”, maar dat laat hem alleen maar meer kwijlen op die gigantische hoeveelheid terrein waarvan hij een grote speeltuin wil maken vol landingsbanen en met aardmetalen om op te graven.
Ikzelf ben van het jaar 2000 en ben dus opgegroeid met het programma Mega Mindy. Ik kan me er dan ook niet van ontdoen de gelijkenis te maken tussen Trump en de slechterik die van de kinderboerderij een grote parkeergarage wil maken. Alleen is het natuurlijk wachten op Mega Mindy, want tot nu toe speelt zij geen prominente rol. Het idee van de EU om het zagende kind te negeren in de hoop dat het ander speelgoed vindt, lijkt niet te werken. Trump moet en zal Groenland krijgen. De directe ‘neen’ moet dus nog volgen, maar zal die wel werken?
Denemarken zelf maakt dan wel een groot budget vrij om het eiland te versterken, tegen de grootste militaire macht ter wereld nota bene. Kan je zo’n macht echt tegenhouden met een investering van twee miljard? Het feit dat Trump zowaar verbaal agressief zou geworden zijn tegen de Deense premier Mette Frederiksen toont hoe de twee landen stilaan in crisismodus gaan.
Ik als jonge twintiger hoop uitermate dat een bulldozer als Trump het niet voor het zeggen krijgt in een gigantische ijsvlakte als Groenland. Het is namelijk niet alleen het ijs dat op de vaste grond ligt dat ons van heel wat rampen bespaart. Het ijs houdt namelijk heel wat methaankraters tegen. Wie niet gelooft in het broeikaseffect en de opwarming van de aarde hoeft daarbij dan ook niet te vrezen. Maar methaan is zowaar veertig keer meer schadelijk dan CO2 en kan dus extra zorgen dat we onze geplande doelen tegen de opwarming niet zullen halen. Het is zelfs zo dat men al vreest dat dat methaan al begint te ontsnappen.
“Wat ooit zeer zuiver helderblauw water was met een heel gezonde inhoud, is op korte tijd veranderd naar een bruin goedje waar zeer veel broeikasgassen in zitten”
De meren in Groenland zijn helemaal veranderd in de laatste jaren. Wat ooit zeer zuiver helderblauw water was met een heel gezonde inhoud, is op korte tijd veranderd naar een bruin goedje waar zeer veel broeikasgassen in zitten. De felle regenval zorgt er immers voor dat die de meren inspoelen, de plankton groeit erdoor niet meer, die nemen minder CO2 op en zo blijft de vicieuze cirkel ronddraaien. Het opboren van al die metalen, zoals Trump van plan is te doen, doen dat proces dus weinig goed..
Het ander probleem met het ontwikkelen van zulke mijnen is dat er minder sneeuwoppervlak zal zijn dat het zonlicht kan weerkaatsen. Daardoor zal de warmte meer geabsorbeerd worden, waardoor de oppervlakte en later ook de ondergrond zullen opwarmen. Dat proces zal de permafrost, de bevroren ondergrond, nog sneller doen smelten. Het gevolg zal de versnelde stijging van de zeespiegel met zich meebrengen.
“De grote pestkop kan je niet omverwerpen met de kiezels die we zelf hebben verzameld”
Het blijft hoe dan ook wachten op de eigenlijke reactie van Europa, om te zeggen dat het annexeren van gronden echt niet kan. Maar kunnen we dat wel? Zolang we zelf ons defensiebudget niet verhogen, lijkt het allemaal onverhoopte moeite. De grote pestkop kan je niet omverwerpen met de kiezels die we zelf hebben verzameld. Versta me niet verkeerd: ik denk niet dat een wapenwedloop al onze wereldproblemen zal verhelpen. De tijden zijn al eng genoeg, maar als we als NAVO-landen onderling al gaan ruziemaken dan zijn we ver gekomen.
Trump heeft natuurlijk ook de olie die nog verstopt zit in de Groenlandse ondergrond geroken. Hiervoor geldt een gelijkende oproep: “Laat die olie nu toch eens zitten!” Het is natuurlijk moeilijk om die materialen te negeren, maar luister voor één keer naar de jeugd en stop met jullie problemen zo oneindig veel keer erger te maken. Wij zitten stilaan met onze handen in ons haar en hebben nauwelijks nog hoop om jullie miserie op te lossen. Hoe kan je nu één van de laatste natuurgebieden willen verwoesten? Er is al meer dan genoeg om mee te spelen, laat dat laatste stukje prachtige natuur met enorm veel verstopte metalen, maar ook (schadelijke) gassen zijn voor wat het is.
Het begint een bizarre confrontatie te worden, moeten we stilaan meer schrik krijgen van onze teamgenoot, onze westerse bondgenoot, in plaats van de emotieloze Russische president Vladimir Poetin? Natuurlijk niet, maar waar we tot vorig jaar duidelijk wisten dat we onze geweerlopen klaar houden in oostelijke richting beginnen we stilaan te vrezen dat we twee wapens moeten vasthouden. In westelijke richting begint het dus ook spannend te worden.
