Misschien droeg ze deze rok tijdens haar eerste date, het fluweel verscholen in de schemering van een zomeravond. Of tijdens een sollicitatiegesprek, met knikkende knieën en een glimlach vol hoop. Misschien is deze rok getuige geweest van feestjes, tranen, overwinningen en afscheid. Elke plooi ademt de herinneringen van iemand anders. En nu wandel ik door mijn leven met een verhaal dat niet bij mij begon, maar dat ik verder mag schrijven.
Tweedehandskleding is voor mij meer dan alleen mode. Het idee dat ik deel uitmaak van een onzichtbare geschiedenis maakt mijn garderobe tot een verzameling verhalen. Geen massaproduct, maar een tastbare verbinding met onbekende levens. Elk kledingstuk heeft iets doorstaan, iets meegemaakt. Het fluweel van mijn rok kan ooit over straatstenen zijn gesleept in Parijs, of over de vloer van een huiskamer in een vergeten dorp. Die gedachte maakt elk item kostbaar, uniek.
Het kan ook zijn dat ik het mij allemaal inbeeld. Misschien heeft mijn rok geen avonturen beleefd, maar heeft hij jaren ongezien in een kast gehangen. Toch past dat idee niet bij hoe ik de wereld wil zien. Dat zal dan wel de romanticus in mij zijn. Elk tweedehandskledingstuk wordt een herinnering die ik opnieuw tot leven breng, een onvoltooid hoofdstuk waar ik mijn eigen regels aan toevoeg. En terwijl ik mijn nieuwe, oude rok aantrek, ben ik benieuwd naar de ongeschreven momenten die nog voor ons liggen.
Maar het is niet alleen de nostalgie die me aantrekt. Tweedehands kopen voelt als een daad van zorg voor moeder natuur. Het is mijn subtiele rebellie tegen de wegwerpcultuur. Elke blouse, jas of broek die ik red van de vergetelheid is er één minder die in een stort belandt. Het geeft me een gevoel van verantwoordelijkheid, een besef dat mode niet ten koste hoeft te gaan van de wereld om me heen.
