Geïnspireerd door haar studentenjob als serveerster in een trouwfeestenzaak, vroeg reporter Lore Smets drie jongeren uit drie verschillende landen naar hun kijk op trouwen. Dat deed ze tijdens haar Erasmusuitwisseling in het Oostenrijkse Wenen. Ontdek hier wat Madalena Delfrari (21) uit Italië, de Egyptische Mustafa Mo Sayed (25) en de Nederlandse Eva Mekkering (21) van trouwen vinden.
Terwijl ik schalen met hapjes rondbracht of glazen bijvulde, zag ik de nervositeit van de bruid en bruidegom, hoorde ik speeches vol liefde en humor, en voelde ik de ontlading wanneer het feest écht begon. Tijdens mijn studentenjob viel het me op hoe verschillend bruiloften waren en hoe ze persoonlijke dromen en culturele tradities weerspiegelen.
Waarom kiezen sommige mensen ervoor om elkaar eeuwige trouw te beloven, terwijl anderen dat net vermijden? Tijdens een Erasmusuitwisseling in Wenen had ik de mogelijkheid om jongeren met verschillende nationaliteiten en culturele achtergronden te spreken over het concept ‘trouwen’.
De symboliek van trouwen
Zoals elke dans zijn eigen ritme en stijl heeft, verschilt ook de betekenis van trouwen voor mensen vanuit verschillende culturen. Madalena Delfrari (21 jaar) komt uit Triëst in Italië en studeerde voor één semester Vertalingswetenschappen aan de Universiteit van Wenen. Voor haar is trouwen veel meer dan een juridische of feestelijke gebeurtenis. Het is een bevestiging van eeuwige liefde. "Het betekent elkaar zo graag zien dat je niet bang bent om je voor altijd aan elkaar te verbinden", zegt ze.
Hoewel ze erkent dat een huwelijk niet noodzakelijk is voor een stabiele relatie, zou zij zich zonder die stap niet volledig tevreden voelen. "Als we beslissen om niet te trouwen, zou ik het gevoel hebben dat mijn partner twijfelt aan de duurzaamheid van onze relatie", legt ze uit.
Trouwen biedt voor haar zowel zekerheid als romantiek, maar het moet voortkomen uit een oprechte wil, niet uit maatschappelijke druk. “Trouwen omdat je het echt wilt, vind ik veel betekenisvoller dan trouwen omdat de maatschappij het van je verwacht.”
Waar Madalena Delfrari trouwen ziet als een bewuste, symbolische bevestiging van liefde, kan Mustafa Mo Sayed (25 jaar) uit Beni Suef in Egypte zich geen leven zonder huwelijk voorstellen. Hij studeerde Geologie aan de Universiteit van Wenen, maar keert na zijn studie terug naar Egypte. In zijn cultuur is trouwen niet slechts een persoonlijke keuze, het is een maatschappelijke vereiste. "Als je een partner wilt, moet dit meteen officieel worden", legt hij uit. In Egypte is trouwen de enige manier om een relatie aan te gaan: ongetrouwd samenleven of daten is simpelweg geen optie. “Het huwelijk symboliseert stabiliteit en sociale goedkeuring”, aldus Mo Sayed.
“Trouwen omdat je het echt wilt, vind ik veel betekenisvoller dan trouwen omdat de maatschappij het van je verwacht” – Mandalena Delfrari (21, Italiaanse)
Eva Mekkering (21 jaar) uit Utrecht in Nederland biedt een radicaal ander perspectief. Ze studeerde voor één semester Sociologie aan de Universiteit van Wenen. Volgens haar kan liefde ook uitgedrukt worden zonder trouwring. "Ik geef liever mijn geld uit aan vakanties", zegt ze nuchter. Mekkering benadert het huwelijk vooral kritisch en pragmatisch. “Als mensen willen trouwen, vind ik het belangrijk dat ze dat doen omwille van de symbolische reden – omdat ze elkaar graag zien – en niet vanwege financiële voordelen of kinderen”, benadrukt ze.
Haar scepsis tegenover het huwelijk wordt gedeeltelijk beïnvloed door haar persoonlijke achtergrond. “Mijn ouders zijn gescheiden, en misschien heeft dat mijn beeld van trouwen onbewust vertekend”, vertelt ze. Het huwelijk van haar ouders was niet gebaseerd op romantiek, maar op praktische redenen: ze trouwden om haar te kunnen adopteren. Die ervaring heeft haar overtuiging versterkt dat liefde en symboliek centraal moeten staan in een relatie, niet maatschappelijke druk of materiële overwegingen.
De spiegel van tradities
Perspectieven op trouwen worden sterk beïnvloed door cultuur en traditie. Het verhaal van Mo Sayed illustreert hoe diep de invloed van traditie kan reiken. Hoewel hij benadrukt dat hij wil trouwen met iemand van wie hij houdt – en niet via een gearrangeerd huwelijk, wat in Egypte nog gebruikelijk is – blijft de rol van traditie onmiskenbaar. “Familie is het belangrijkste in de wereld voor mij. Als mijn partner mijn familie niet respecteert, kunnen we niet trouwen.”
Het huwelijk in Egypte is niet alleen een verbintenis tussen twee individuen, maar ook tussen twee families. “Pas als beide families akkoord zijn, kan een huwelijksaanzoek plaatsvinden, waarna de verlovingsperiode dient om elkaar beter te leren kennen”, legt de Egyptenaar uit. Traditionele gebruiken, zoals een gezamenlijke verlovingsviering en een ceremonie in de moskee, zijn essentieel om het huwelijk officieel te maken. Zelfs de financiële kant van het huwelijk is een collectieve zaak. “De man zorgt voor het appartement en de meubels, terwijl de vrouw bijvoorbeeld de keuken en elektronica financiert”, vertelt hij. Deze afspraken benadrukken hoe sterk het huwelijk in Egypte verweven is met familie en gemeenschap. Tegelijkertijd legt deze traditie een zware druk op jonge mensen, waarvan verwacht wordt dat ze rond hun 23e een gezin starten, wanneer ze hier vaak nog niet financieel tot in staat zijn.
“Familie is het belangrijkste in de wereld voor mij. Als mijn partner mijn familie niet respecteert, kunnen we niet trouwen” – Mustafa Mo Sayed (25, Egyptenaar)
Trouwen in de 21e eeuw: meer dan een ritueel
De toekomst van het huwelijk lijkt meer dan ooit in beweging. Voor de drie jongeren weerspiegelt trouwen niet alleen persoonlijke keuzes, maar ook bredere maatschappelijke en culturele trends. Terwijl hun visies sterk verschillen, bieden ze gezamenlijk een blik op hoe het huwelijk in de 21e eeuw transformeert.
Madalena Delfrari beschouwt de verschuiving in de betekenis van het huwelijk als een stap vooruit. “Ik hou van het feit dat we meer vrij zijn om te beslissen wat we willen doen”, zegt ze. Waar trouwen voorheen vaak een sociale verplichting was, vooral voor vrouwen, heeft de huidige generatie meer keuzevrijheid. Ze benadrukt dat het huwelijk in de generatie van haar ouders een vereiste was, terwijl haar generatie accepteert dat niet iedereen die stap hoeft te zetten. “Wil je trouwen? Prima. Wil je niet trouwen? Ook goed”, vat ze het samen.
Voor Mustafa Mo Sayed is de toekomst van het huwelijk in Egypte een evenwicht tussen traditie en modernisering. Hij ziet hoe bepaalde aspecten van het huwelijk aan het veranderen zijn, zoals de leeftijd en de dynamiek tussen man en vrouw. “Vroeger trouwden mannen vaak met meisjes die 10 tot 12 jaar jonger waren”, legt hij uit.
“Tegenwoordig is het leeftijdsverschil vaak kleiner en hebben vrouwen meer inspraak in wie ze trouwen. Ook binnen het huwelijk zelf is er meer gelijkheid ontstaan. Waar vrouwen vroeger nauwelijks tegen hun man in mochten gaan en meestal huisvrouwen waren, dragen ze nu vaker bij aan het huishouden, financieel en praktisch, maar de verdeling is nog niet volledig gelijk”, erkent hij.
Eva Mekkering schetst een ander beeld, waarin huwelijk steeds meer een keuze uit liefde wordt in plaats van een praktische noodzaak. “In veel westerse culturen zie ik dat trouwen minder relevant wordt”, legt ze uit. “Vroeger waren vrouwen vaak financieel afhankelijk van hun man, en religieuze normen maakten trouwen een vanzelfsprekendheid. Tegenwoordig is die afhankelijkheid grotendeels verdwenen, en de stap naar een huwelijk voelt minder vanzelfsprekend.”
Ze wijst ook op een opvallende trend: de toegenomen levensverwachting. “Vroeger spendeerde je misschien 30 jaar met je partner. Nu is dat vaak 50 jaar of meer. Dat maakt de stap angstiger en groter.”
