Hoeveel open brieven moeten we nog schrijven, vraagt de Gentse studente Maxine De Wulf Helskens (22) zich af. Ondanks de vele hashtags, noodkreten en alarmbellen die ze slaan, hebben studenten het gevoel dat de nieuwe maatregelen hen - alweer - over het hoofd ziet en geen rekening houdt met hun mentaal welbevinden in deze coronacrisis.
Dit academiejaar begon ik vol goede moed aan een tweede master aan de VUB, een nieuwe universiteit voor mij. Het was een welkom avontuur na de vroegtijdige beëindiging van mijn uitwisselingsjaar in de Verenigde Staten, én nadat ik mijn afstudeerceremonie van mijn vorige opleiding had moeten missen. Maar intussen is mijn optimisme even snel gesmolten als de sneeuw van de afgelopen weken. Het contract voor mijn kot in Brussel is opgezegd, want met de verlenging van het afstandsonderwijs werd ons midden in de examenperiode het laatste sprankeltje hoop afgenomen. En die campus van mijn nieuwe universiteit? Die krijg ik dit jaar waarschijnlijk niet meer te zien.
Vergeten jongeren
Dat studenten het verdomd moeilijk hebben in deze coronacrisis, behoeft geen uitleg meer. Toch kan ik er niet bij hoe onze noodkreten telkens opnieuw genegeerd worden. Afgelopen maandag verscheen op de website van de VRT de zoveelste open brief van een student. De dag daarop, gisteren dus, werd aangekondigd dat niet alleen kinderen, maar ook jongeren weer een beetje meer vrijheid zullen krijgen. Even kwam dat sprankeltje hoop weer op, om al meteen de kop ingedrukt te worden: studenten behoren namelijk niet tot die groep. Dat we in de nieuwe maatregel rond sport voor kinderen en jongeren nogmaals straal worden genegeerd, slaat dus alles. Ook voor studenten kan sporten in kleine groepen heel wat betekenen. Maar nee dus: studenten vallen in dit land overal tussenuit. Zijn politici ons vergeten? Ik hoop van niet, maar ik vrees van wel.
Magische leeftijdsgrens
De versoepeling van de maatregelen kwam gisteren na een pleidooi van sportartsen Frank Pauwels en Tom Teulingkx. Zij kregen bijval van psychologen Maarten Vansteenkiste en Sofie Crommen. Die wezen erop dat het welbevinden van jongeren achteruitgaat, zeker nu elk perspectief ontbreekt. Zo neemt het aantal klachten van jongeren over angst en depressie toe en ondervinden ze veel schoolstress. Jongeren bevinden zich volgens hen in een cruciale levensfase, gekenmerkt door individuele ontwikkeling (DS, 26/01). Maar die psychologische klachten en individuele ontwikkeling van jongeren stoppen blijkbaar aan de magische leeftijdsgrens van 18 jaar.
Hiermee wil ik de problemen die 12 tot 18-jarigen ervaren zeker niet minimaliseren, laat me daar zeer duidelijk over zijn. Ik wil vooral benadrukken dat studenten niet veel van die jongeren verschillen. De Corona Impact Monitor (CIM) van de UHasselt en Indiville toonde in november 2020 aan dat de impact van de coronacrisis het grootste is bij jongeren en studenten. Meer nog: 65% van de jongeren en studenten geeft aan meer stress te ervaren sinds de crisis is gestart en 63% ervaart meer eenzaamheid. Nog opvallender: van alle bevraagde jongeren geeft 21% aan behoefte te hebben aan psychologische hulp. Bij studenten in het bijzonder loopt dat cijfer zelfs op tot één op drie.
Al de argumenten die de experts aanhalen, gaan dus ook op voor ons, studenten. Ook wij zitten in een cruciale levensfase waarin we onze individuele ontwikkeling verderzetten. We verruimen onze geest, maken nieuwe vrienden, leren een nieuwe omgeving kennen en gaan voor het eerst op kot. En ook wij lijden onder het gebrek aan perspectief: we staan als laatste in de rij om gevaccineerd te worden en in tegenstelling tot de 12 tot 18-jarigen, mogen wij al helemaal niet naar school. Ook wij kampen met ‘schoolstress’ en andere psychische klachten. De onderzoekers van de CIM wijzen erop dat we meer aandacht moeten hebben voor de impact op het welzijn van jongeren en moeten investeren in welzijn, verbinding en maatregelen op mensenmaat (DWM, 18/12/20). In kleine groepen sporten, kan dus ook voor studenten veel betekenen. Maar ondanks dat men oproept om ook aan de jongeren te denken, worden de studenten die al maanden zitten weg te kwijnen, opnieuw vergeten. Beste minister Weyts, wij hebben geen nood aan gratis soep. Geef ons concrete maatregelen en wees een minister die ook ons vertegenwoordigt.
Maxine De Wulf Helskens (22) behaalde in juli 2020 haar masterdiploma communicatiewetenschappen aan de Universiteit Gent. Momenteel volgt ze een vervolgopleiding journalistiek aan de Vrije Universiteit Brussel.
