Tinne Michielsen (40) uit Sint-Job-in-’t-Goor toont met haar werk dat er nog veel andere manieren zijn om school te lopen, te leren en vaardigheden te ontwikkelen. “Hier halen jongeren vaak wel een diploma waar dat in de klassieke systemen niet lukt.”
“Anders gaat ook” is een slagzin die Tinne Michielsen (40) uit Sint-Job-in-‘t-Goor bij Brecht vaak gebruikt in begeleidingen. Zij is initiatiefnemer van Wijland en Tinzicht. Als maatschappelijk werker en autisme-expert biedt Michielsen ondersteuning aan jongeren die niet voltijds naar school gaan. Zij blikt terug op het afgelopen schooljaar waarin jongeren zich op hun eigen unieke manier ontwikkelden en niet moesten blindstaren op het al dan niet behalen van een A-attest.
“Of een kind het goed gedaan heeft het afgelopen schooljaar vind je terug op het rapport. Een A-, B- of C-attest. Voor veel jongeren die ik begeleid binnen Wijland en Tinzicht is dat anders”, vertelt Tinne Michielsen. De domeinen waarin de jongeren die zij begeleidt zich ontwikkelen zijn heel uiteenlopend. “We zien vaak bij hoogbegaafde jongeren met autisme dat ze lang observeren, nadenken en pas veel later dan leeftijdsgenoten bepaalde vaardigheden ontwikkelen. Iedereen ontwikkelt zich op zijn eigen tempo en manier.”
Uniek concept
In het normale circuit zijn er twee categorieën. Jongeren komen in de zorg, zoals dagbesteding, of in het onderwijs terecht. Wijland onderscheidt zich van andere diensten door de keuze voor en-en. “Wij bieden een doorgedreven zorg, met maximale inzet op het ontwikkelen van onderwijskansen. Hierdoor halen jongeren vaak wel een diploma waar dat in de klassieke systemen niet lukt.”
Wijland is een schoolvervangende of schoolaanvullende dagbesteding voor jongeren van 10 tot 18 jaar
Wijland is een schoolvervangende of schoolaanvullende dagbesteding voor jongeren van 10 tot 18 jaar. Onderwijs wordt dus gecombineerd met aanvullende activiteiten, zoals bouwen, in de tuin werken en spelen en dieren verzorgen.
Een diagnose is geen voorwaarde, al zien zij in de praktijk veelal hoogbegaafde jongeren met autisme. “Mijn partner Vincent en ik hebben de vzw samen opgericht”, vertelt Tinne Michielsen. “De uitdagingen van onze eigen kinderen en de drang om ons leven zinvoller in te vullen, was onze motivatie. We puzzelen samen met ouders en scholen een alternatief traject uit. Dit kan zijn in combinatie met school, TOAH (tijdelijk onderwijs aan huis, red.), examencommissie, vrijwilligerswerk, stage, … Werkelijk alles is hier mogelijk. We voorzien volledig maatwerk”, vervolgt Tinne Michielsen.
De vraag naar alternatieve trajecten was groter dan binnen Wijland aangeboden kon worden. Daarom richtte Tinne Tinzicht op. Dat is een zelfstandige activiteit waarbij ze zich richt op auticoaching (coaching rond autisme, red.) voor jongeren en gezinnen. Dit gaat vaak over schooluitval, maar het gaat ook ruimer.
Ook biedt zij thuisbegeleiding en gezinsondersteuning. “Wat Tinzicht uniek maakt, is dat ik aan huis kom. Dit is zo drempelverlagend dat gezinnen die anders geen begeleiding krijgen dit nu toch hebben. De vaardigheden die worden geoefend, kunnen meteen in dezelfde situatie toegepast worden. (Bijvoorbeeld: op school leren kinderen met autisme hoe een oven te gebruiken. Vaak kunnen ze het dan alleen op school, omdat de oven bij hun thuis er een klein beetje anders uitziet. Door het hen in hun thuisomgeving te leren, kunnen ze de skills meteen in diezelfde omgeving gebruiken, red.)
Rapporttijd
‘Welk attest behaalde je kind?’ Het is een belangrijke vraag in onze maatschappij. Als je kind geen A-attest behaalt of zelfs helemaal geen attest behaalt, dan zien mensen dit vaak als een tekortkoming of een mislukking, terwijl zij vooruitgang maken op andere ontwikkelingsgebieden”, vertelt Tinne Michielsen.
“De meeste jongeren die ik begeleid, zijn het afgelopen schooljaar enorm gegroeid. We hebben een jongere die voor het eerst in zijn leven lid is van een sportclub en daar vrienden maakt. Zelfs na de sport gaat hij mee op restaurant. Een andere jongere werkt aan zelfredzaamheid en leert het openbaar vervoer te nemen en koken.”
“Als we hen enkel laten focussen op het schoolse wanneer ze daar niet aan toe zijn, dan is er geen schoolse groei, maar vaak op de andere domeinen ook niet”
“Nog iemand anders is hard aan het werk om te leren omgaan met een traumatische ervaring. Dit vraagt zoveel energie van hen dat andere dingen even on hold staan. Door jongeren de tijd te geven om te kunnen groeien op de domeinen die voor hen prioritair en relevant zijn, ondersteunen we groei. Als we hen enkel laten focussen op het schoolse wanneer ze daar niet aan toe zijn, dan is er geen schoolse groei, maar vaak op de andere domeinen ook niet.”
Sommige gezinnen hebben te maken gehad met een depressie, meltdowns en soms zelfs met zelfmoordgedachten. Dan ga je dingen in een ander perspectief zien. “Leven en genieten van het leven met respect voor je eigen grenzen is dan het A-attest. Zij leren over het leven en over zichzelf. Iets wat geen enkel rapport kan scoren.”
Meerdere wegen leiden naar Rome
De maatschappij legt veel druk op jongeren. Het gebeurt steeds meer dat jongeren denken dat ze gefaald hebben en zich schamen als ze geen A-attest behalen. “Om als maatschappij de prestatiedruk te verminderen, is er een grote shift nodig van een prestatiemaatschappij naar een welzijnsmaatschappij. Een stap die nodig is, is loskomen van de vaste patronen, zoals voltijds naar school gaan en slagen, dat als enige normaal beschouwd worden.”
“De grote vraag is: ‘Wat is normaal’?”, vervolgt ze. “Is het normaal dat jongeren gevraagd worden elke dag opnieuw over hun grenzen te gaan? Is het normaal dat je geluk ondergeschikt is aan doen wat er verwacht wordt? Is het normaal dat een gezond en gelukkig leven minder belangrijk is dan je rapport? Elke ouder of persoon die zelf al zwarte sneeuw heeft gezien, zal deze vraag beantwoorden met: het enige dat telt is gelukkig zijn en kunnen leven.” Volgens Michielsen is er zeker bewustwording nodig bij de groep die nog denkt dat er slechts één soort normaal is, slechts één route naar geluk.
Ook aan ouders van deze jongeren geeft Tinne steeds een mooie boodschap mee. “Elk kind met voldoende intellectuele capaciteiten komt waar hij wil geraken. Misschien op een ander moment in de levensloop, maar hij komt er wel. Het is niet omdat het ‘nu’ niet lukt, dat het binnen een halfjaar niet zal lukken. Als we deze jongeren blijven forceren over hun grenzen, crashen ze vroeg of laat. We geven hen de kans ‘nu’ te leren omgaan met wie ze zijn. En dat kunnen ze de rest van hun leven gebruiken”, besluit Tinne Michielsen.
Dit artikel werd gepubliceerd door Antwerps Persbureau op 25/07/2022.
