De bestuursleden van de vzw Associazione Culturale Marchigiani Limburg halen geregeld herinneringen op aan de mijngeschiedenis van Genk. Ze willen dat ook jongeren op de hoogte blijven van het verleden. Niet gemakkelijk, want volgens hen toont de jeugd weinig interesse in de verhalen van vroeger.
In de mijngebouwen van Waterschei en Winterslag brengen ex-mijnwerkers en sympathisanten de stoffige kolengeschiedenis van Genk tot leven. Zij zijn niet de enigen die herinneringen aan die tijd oproepen.
De vzw Associazione Culturale Marchigiani Limburg is een van de vele Italiaanse verenigingen in Genk. De bestuursleden zijn vooral kinderen en kleinkinderen van de eerste mijnwerkers in België. Ook zij willen graag de verhalen van hun ouders overbrengen aan de jeugd.
Racistisch
De Italiaanse immigratie naar België begon vlak na de Tweede Wereldoorlog. In 1946 ondertekenden België en Italië een bilateraal akkoord. Italië stuurde gastarbeiders naar België, om verplicht vijf jaar in de mijnen te werken.
"Die eerste generatie mijnwerkers werd hard aangepakt", vertelt bestuurslid Lorena Noé (55). "Als ze durfden tegenspreken, trokken hun bazen hun loon meteen in. Families woonden in barakken of hokten samen in te kleine huizen. Tegenwoordig voelen jongeren zich nogal snel racistisch behandeld, vaak zonder reden. Ze moesten eens weten hoe het vroeger was", zucht ze. "In Genk viel het nog mee, de Walen behandelden de Italianen als honden."
Zwarte ogen
"De interesse voor het verleden ontbreekt bij de huidige generatie, omdat zij het niet bewust meemaakten", vindt Grazia Franchini (42). Zowel zij als Noé zijn kinderen van mijnwerkers.
"Ik zie mijn vader nog altijd thuiskomen met zwarte ogen van het stof. Hij overleed toen hij 47 was aan stoflong. Mijn moeder bleef over met zes kinderen. Ik werd dus rechtstreeks geconfronteerd met de gevolgen van het harde mijnwerk. Voor mij lijkt het niet zo lang geleden", mijmert Noé.
Euroscoop
De vereniging betrekt jongeren bij de geschiedenis met evenementen en activiteiten. "Laatst lieten we kinderen tekeningen maken over de mijn. Sommige kinderen tekenden de Euroscoop aan C-mine. Eén jongetje zette een echte mijnwerker op papier, zijn vader had hem dat geleerd", vertelt Franchini.
"We moedigen ouders aan om met hun kinderen te praten over vroeger. Ik geef toe dat ik mijn eigen dochter ook te weinig vertelde. Ze wist dat haar opa mijnwerker was, maar niet meer dan dat. Zo gaat de geschiedenis verloren", zegt Noé.
Geen behoefte
"De Italiaanse migratie naar België is het thema van het jaar in Marche, de regio waarvan wij afstammen. Schoolkinderen toonden in een tentoonstelling hun perceptie van de mijnen. Zo delen de ouderen een stuk van het verleden met de jongeren. Dat willen wij ook", legt Noé uit.
Ida Pivella (76) en Anna Maria Affede (82) behoorden tot de eerste Italiaanse inwoners van Genk. "Onze geschiedenis mag niet vergeten worden", vindt Pivella. "Ach, de jongeren leiden nu een goed leven. Ze hebben geen behoefte aan verhalen over hoe slecht het vroeger was. Ze houden zich met andere dingen bezig", reageert Affede.
© 2011 - StampMedia/Xios - Liesbeth Merckx
