Junior Journalist is de grootste schrijfwedstrijd voor scholieren uit Vlaanderen en Brussel en wordt jaarlijks georganiseerd door het Davidsfonds. Tijdens het schooljaar 2023-2024 was het thema: ‘Oost, west, thuis best?!’ Jakke Vandecasteele werd laueraat in reeks 1 (vijfde en zesde leerjaar basisonderwijs).
Het begon allemaal toen ik zeven jaar oud was en naar een klein schooltje in Gent ging. Ik was nog een klein ventje en ik zat in het tweede leerjaar. Mijn juf begon plotseling in de les over spreekwoorden. Eén daarvan was: ‘Oost, west, thuis best.’
Sonja heette mijn juf, dat weet ik nog goed. Toen ik het spreekwoord voor het eerst hoorde, moest ik er de hele tijd aan denken. Het spookte dagen rond in mijn hoofd. Dagen werden maanden en maanden werden jaren tot ik plots een grote vent was geworden.
Intussen was ik afgestudeerd en woonde ik alleen in een heel knus appartement. Door het raam zag ik de wereld rondom mij. Of toch een stukje. Maar het spreekwoord spookte nog altijd door mijn hoofd. Ik moest er iets mee doen, vond ik. Dus besloot ik om het heel letterlijk te nemen en stelde ik mij de vraag: ‘Is het thuis echt wel altijd het beste? Is dat bij iedereen zo? En zo niet, waarom dan niet?’ Ik had een heleboel vragen en ik wou dat iemand daar een antwoord op kon geven.
Op een dag had ik een schitterend idee. Dat vond ik toch zelf … Ik ging een wereldreis maken om al mijn vragen te beantwoorden. Hoe schitterend mijn idee ook was, het was wel een moeilijke beslissing, want eigenlijk had ik het hier heel goed in mijn mega gezellig appartementje in Gent! Ik deed mijn werk graag en woonde dicht bij mijn familie. Maar toch had ik na enkele minuten mijn beslissing gemaakt. Ik wist het 110 procent zeker … Ik zou vertrekken en op al mijn vragen een antwoord zoeken!
De volgende dag kocht ik tickets om met het vliegtuig Zuid-Afrika te bezoeken. Het vliegtuig vertrok pas de volgende week, maar ik nam al afscheid van familie en vrienden. Toen het moment aangebroken was, keek ik trots naar mezelf in de weerspiegeling van de ramen van het vliegtuig. Ik had er zin in! Het was 8 uur vliegen, maar dat vond ik niet erg. Niet veel later steeg het vliegtuig op. Ik zag hoe ik steeds verder weg van België vloog en ik deed mijn ogen dicht om een dutje te doen. Even later werd ik wakker door een bonk van het vliegtuig. Het leek wel een landing. Dat was het ook. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik had acht uur als een roos geslapen!
Ik stapte uit en ademde voor het eerst in mijn leven Afrikaanse lucht. Fieeeuw, wat was het hier warm zeg. Ik veegde met mijn arm over mijn zwetende haren en deed mijn trui meteen uit. Even later ging ik met een taxi naar mijn hotelkamer. Ik had wel een mooi uitzicht, maar wat was het daar veel te warm. Geen goede start, dacht ik bij mezelf. Nadat ik mijn koffers had uitgepakt, vond ik dat het tijd was om op verkenning te gaan in het stadje Amon waar ik verbleef. Plots kwam ik een bewoner tegen en we raakten aan de praat. Omdat het Zuid-Afrikaans goed op het Nederlands lijkt, verstond ik hem wel een beetje. Hij zag dat ik niet van hier kwam en vertelde over een paar toffe plekjes in de stad. Een daarvan was een gezellig restaurantje ‘Lezzetli’, wat in het Nederlands ‘gezellig’ betekent. Het was al avond en mijn buik rammelde van de honger; dus besloot ik om er even langs te gaan.
Ik bestelde een frisse limonade, want ik had het nog steeds erg warm. Om eerlijk te zijn was het daar echt wel gezellig en waren de obers heel vriendelijk. Maar het beste van al was dat ik nog niet helemaal was gaan zitten en ik plots vlinders in mijn buik voelde. Want op een paar meter van mij zat een prachtige vrouw! Ze had mooie krullende haren en glinsterende blauwe ogen. Het waren net diamanten. Ze droeg een rood kleedje. Wat was ze wondermooi! Ik was verliefd op het eerste gezicht, dat was ook zo’n spreekwoord dat mijn juf vroeger had verteld. Voor het eerst snapte ik echt wat ze bedoelde.
Ik was smoorverliefd. Oooh … Ze keek naar mij en we glimlachten naar elkaar. Even later voelde ik dat mijn wangen roder aan het worden waren en dat ik het plots nog veel warmer had. Terwijl ik van mijn limonade dronk, zag ik dat de oogverblindende mooie vrouw de rekening vroeg. Ik deed net hetzelfde. Buiten waagde ik mijn kans en ik vroeg om haar telefoonnummer. Ik was super verrast dat ze haar nummer gaf. Wauw! Dat moment was onbeschrijfelijk, om nooit te vergeten! Het was al laat toen ik weer in mijn hotelkamer was, dus besloot ik maar om te gaan slapen.
Aaaaah! Wat had ik die nacht goed geslapen. Ik had gedroomd over het meisje. We waren een getrouwd koppel en hadden twee kindjes. Ik wou dat dit echt zo was. Ik stuurde haar meteen een bericht waarin ik vroeg of ze zin had om eens af te spreken. Ik legde mijn gsm nog maar weg en ik hoorde dat ik een bericht gekregen had. Ze zei dat ze dat zeker zag zitten! Ze wou zelfs deze avond al afspreken. We spraken af aan het restaurantje waar ik ze voor het eerst had gezien.
Het was zover … Ik stond te trillen op mijn benen aan de deur van het restaurantje terwijl ik op mijn date stond te wachten. Plots zag ik ze in de verte toekomen. Haar naam wist ik ondertussen al: ze heette Alisa. Dat vond ik een prachtige naam. Toen we binnen in het restaurant waren, kwam er een ober aan met een handdoek over zijn arm. Hij vroeg wat we wilden om te drinken. En fles champagne alstublieft, zei ik. Net zoals gisteren was het daar weer heel gezellig, maar nu toch wel extra gezellig omdat Alisa voor mij zat. Dat zei ik ook tegen haar en we werden allebei wat roder. Langzaam kwamen onze lippen dichter bij elkaar tot we plots voelden dat we tegen elkaar waren en dat we aan het kussen waren. Op dat moment dacht ik dat ik aan het dromen was, maar dat was niet zo. Dat wist ik heel zeker, want tijdens de kus kneep ik nog even in mijn bil maar er gebeurde niets. Dat was toch wel een heel speciaal moment voor mij want dat was mijn allereerste kus. Zuid-Afrika was geweldig! Ik vertelde haar over mijn wereldreis die ik zou maken, maar ik zei dat ik niet meer verder wilde reizen omdat ik bij haar wilde blijven. Zij wou dat even graag. Dat luchtte mij op. Dat was de beste en mooiste avond van mijn leven!
“Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday to Eric, happy birthday to you! Hieperdepiep hoera, hieperdepiep hoera, hieperdepieperdepiep, hoera!”
Vandaag ben ik 70 jaar geworden. Ondertussen ben ik al dertig jaar getrouwd met Alisa en heb ik twee kinderen. Mijn dochter hebben we genoemd naar het restaurantje Lezzetli waar Alisa en ik elkaar voor het eerst zagen. Mijn zoon hebben we genoemd naar het stadje Amon. Alisa en ik wonen nu nog steeds in Zuid-Afrika, in het dorpje Gerikan.
Oh ja … voor ik het zou vergeten: oost west, Zuid-Afrika best!
Deelnemen aan de volgende editie van Junior Journalist? Ook in het schooljaar 2024-2025 vindt de schrijfwedstrijd plaats in heel Vlaanderen en Brussel. Het thema is dit keer 'Feest!'. Meer info vind je hier.