“Radicale ideeën zijn essentieel voor het aanpakken van de humanitaire ramp die zich in Gaza aan het afspelen is”, vindt reporter Zakaria Labyad, die vraagtekens zet bij het buitenlands beleid dat centrumpartijen als CD&V en Les Engagés willen voeren.
We kunnen het niet ontkennen: radicale ideeën die tegen de norm ingaan, hebben gezorgd voor positieve verandering in de maatschappij. Al was het iets zo simpel als het weigeren je plaats af te geven aan een blanke man op de bus zoals de zwarte Amerikaanse burgerrechtenactiviste Rosa Parks.
Deze simpele, maar toch radicale vorm van activisme baarde een weg voor mensen om in opstand te komen tegen deze onderdrukking en discriminatie tegen haar volk, wat destijds normaal was. Dit sentiment is vaak afwezig in de diplomatieke maatregelen van centrumpartijen zoals CD&V in Vlaanderen en Les Engagés in Wallonië en Brussel. Zij proberen een middenweg te vinden in het conflict tussen Israël en Palestina.
De visie van centrumpartijen op buitenlands beleid tegenover het conflict tussen Israël en Palestina is heel vaag en dubbel. Zowel CD&V als Les Engagés erkent het onontkoombare feit van de gruwelijke en onethische bezetting van Palestijnse gebieden door Israël en zijn beide voorstanders van een tweestatenoplossing, gebaseerd op de grenzen van 1967 en roepen op tot humanitaire hulp in het gebied, wat een meer dan redelijk voorstel is.
Economische sancties
Er wordt nog te vaak aandacht gegeven aan de veiligheid en het recht van Israël om zichzelf te verdedigen, terwijl datzelfde recht van Palestijnen op hun internationaal erkende gebieden wordt ontkend. Wanneer zij zich willen verdedigen tegen etnische zuiveringen van Israël op hun grondgebied, worden hun verzetsinitiatieven gezien als terreurdaden. Daardoor zijn deze centrumpartijen voorstander van economische sancties en het gebruik maken van het internationaal recht om zo op een vredige en passieve wijze tot vredesovereenkomsten te komen.
Wanneer Palestijnen zich willen verdedigen tegen etnische zuiveringen van Israël op hun grondgebied, worden hun verzetsinitiatieven gezien als terreurdaden
Zo wil CD&V sinds 11 juli 2023, dus nog voor de aanval van Hamas op 7 oktober, een handelsverbod voor productenten zoals Coca-Cola uit bezette Palestijnse gebieden die zich daar gevestigd hebben. Dat beleid zal ervoor zorgen dat een stuk van de inkomsten van Israël zullen afnemen en het toont ook aan dat wij niet achter deze illegale en onethische etnische zuivering zitten. Maar waarom stoppen we daar? Als we ervan overtuigd zijn dat er een volk is dat een ander volk op een gruwlijke wijze uitroeit, waarom stoppen we dan niet gewoon met handel voeren met het hele land?
Deze passieve diplomatieke acties zijn, hoewel het minste dat we kunnen doen, heel kleinschalig. Vooral als we zien dat de Verenigde Staten, één van de grootste economische grootmachten, deze genocide ondersteunt. De VS hebben namelijk hun vetorecht meermaals gebruikt in de Verenigde Naties om Israël te beschermen tegen resoluties die de bezetting van Palestijnse gebieden veroordelen. Ook is Israël volgens het ‘Council on Foreign Relations’, een Amerikaanse onafhankelijke denktank, de nummer één-ontvanger van financiële hulp uit de VS.
Van de 310 miljard euro dat Israël in totaal kreeg in 2023 was 230 miljard voor militaire ondersteuning van de VS. Daardoor is het idee dat we dit conflict enkel door passieve en gematigde maatregelen zoals economisch beleid en internationaal recht kunnen oplossen belachelijk.
Het doel van de bezettingen is niet alleen economisch van aard. De zionisten in Israël en erbuiten zijn er heelhuids van overtuigd dat dit gebied hun voorbestemde land is door God
Het doel van de bezettingen is niet alleen economisch van aard. De zionisten in Israël en erbuiten zijn er heelhuids van overtuigd dat dit gebied hun voorbestemde land is door God. Zo zie je in een videoreportage, uitgezonden door Sky News op 31 juli, premier Benjamin Netanyahu zeggen: “O burgers van Israël, er is geen week voorbij gegaan dat ik deze bedreigingen niet kreeg, zowel van hier als in het buitenland om de oorlog stop te zetten. We hebben (volgens hen) alles uitgeput wat we eruit konden halen en we kunnen niet winnen. Ik heb niet toegegeven aan deze stemmen, en ik zal er nu ook niet aan toegeven.”
In deze uitspraken van de premier zie je duidelijk dat deze passieve manieren van diplomatiek zoals een handelsverbod en het inspelen op het internationaal recht waarschijnlijk weinig vruchten zullen afwerpen.
Wat dan?
Radicale ideeën zijn essentieel voor het aanpakken van deze humanitaire ramp, zoals Rosa Parks bewees. Ondanks deze sancties blijft Israël, gesteund door de VS, vastberaden in zijn bezetting. Er is een dringende behoefte aan meer radicale en doortastende maatregelen zoals onder andere een volledige handelsboycot van Israël, zoals we ook hebben gedaan met Rusland, en meer diplomatieke druk op zowel Israël als de VS.
Zoals de bekende politieke leider en één van de prominentste leden van de Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging Martin Luther King zelfs zei: “Het grootste struikelblok van de neger op zijn weg naar vrijheid is niet de witte burger, raadslid of de Ku Klux Klanner, maar de blanke gematigde, die meer toegewijd is aan ‘orde’ dan aan gerechtigheid. Hij die de voorkeur geeft aan een negatieve vrede, die de afwezigheid van spanning inhoudt, boven een positieve vrede, die de aanwezigheid van rechtvaardigheid is.”
Dit artikel werd gepubliceerd door De Wereld Morgen op 05/10/2024.
