Leen Dendievel werd bekend als actrice in de soap ‘Thuis’, maar ook na haar vertrek in 2019 zit haar planning opmerkelijk vol: ze acteert, geeft lezingen, is vaak te gast in podcasts en schrijft. “Het is zo leuk dat het leven blijft verrassen.”
Haar enige droom vroeger was om actrice te worden, maar schrijven is een onverwachtse passie van Leen Dendievel. “Ik schrijf altijd, als je mijn gsm zou stelen en je bekijkt mijn notities, dan zie je al waar ik mee bezig ben. Of het dan iets wordt, dat weet ik niet. Ik ben schrijfster geworden, wist ik veel.”
In 2023 verscheen haar recentste boek ‘De zin van een kind’ dat gaat over bewust nadenken, begrijpen en begrepen worden. Dat wil ze in elk boek: “Ik vind het heel belangrijk dat de boodschap die ik wil overbrengen, effectief aankomt.”
Haar eerste boek ‘Hard’ verscheen in 2016. Het was oorspronkelijk haar thesis voor haar opleiding toegepaste psychologie, maar ze besloot om het te publiceren als boek met de boodschap: ‘Op liefdesverdriet staat geen deadline.’ Haar tweede boek ‘Asem’ over paniekaanvallen, publiceerde ze al in 2018. “Dat was zo dringend. Ik begon eigenlijk gewoon te onderzoeken voor mezelf en uiteindelijk wou ik het schrijven voor iedereen. In 2021 kwam het dunne boek ‘Brief aan mijn kind’ uit en in 2022 bracht ze haar eerste fictie ‘Georges & Rita’ uit over de dood. “Praten over de dood, terwijl je nog leeft, is heel belangrijk.”
Moeilijke thema’s en onderwerpen: Dendievel deinst er niet voor terug. Ze wil kennis vergaren en duikt vaak in wetenschappelijke boeken of praat met een expert om antwoorden op haar vragen te vinden. “Al mijn boeken gaan over filosofie en psychologie.”
De complexe taal van de wetenschap maakt ze toegankelijk in haar boeken. “Ik heb graag mensentaal. Ik wil dat zowel de advocaat, de architect, de bakker als de poetsvrouw het kunnen begrijpen en de jongeren ook.” Die vindt ze erg belangrijk. “Ik ben nu 40 jaar oud. Het is een cliché, maar als je 40 jaar wordt, dan sta je wel rustiger in het leven. Waar jongeren zich nu misschien heel hard iets van aantrekken, daar denk je op een bepaalde leeftijd van: ‘Zoveel maakt het toch niet uit.’ Maar ergens wil ik ze toch bereiken.”
“Waar jongeren zich nu misschien heel hard iets van aantrekken, daar denk je op een bepaalde leeftijd van: ‘Zoveel maakt het toch niet uit.’”
Sociale media als noodzaak
Om mensen te bereiken met haar werk, is haar Instagramaccount erg belangrijk. Het dient als een soort Wikipedia om iedereen op de hoogte te houden. Tiktok gebruikt ze specifiek om in contact te komen met jongeren. “Wat ik veel doe, is stukken voorlezen uit mijn boeken, zodat ze een stukje horen en denken: ‘Dat is misschien iets voor mij’.”
Hoewel Dendievel kritisch staat tegenover technologie en sociale media, beseft ze dat het de enige manier is om lezers te bereiken. “Als ik het niet doe, kan ik even goed stoppen met werken.” Ze geeft wel toe dat als ze gewoon een bakker of leerkracht zou zijn en geen mediafiguur, ze niet op sociale media zou zitten.
Op sociale media kan ze uiteraard niet ontkomen aan de vele meningen. Gelukkig trekt ze zich niet veel aan van de negatieve reacties. De positieve zet ze graag in de verf op haar Instagram. “Ja dat is tof: in contact staan met de lezer. Als mensen effectief iets aan mijn boeken gehad hebben of aangeven dat het hun leven heeft veranderd, dan denk ik: ‘Wauw.’ Daar ben ik trots op. We moeten niet onnozel doen en ook niet te bescheiden zijn. Als we een compliment krijgen, dan mogen we dat echt aanvaarden. Geef af en toe eens een pluim aan jezelf!”
“Ik wil niet liegen, maar ik heb wel geleerd om te zwijgen. Ik ben soms te direct en daar kan je deuren mee dichtdoen”
Positief, echt of nep?
Die positiviteit ziet ze in alles. Zo schrijft ze in ‘Brief aan mijn kind’: “We denken magie alleen maar in successen te zien. Terwijl die magie in de alledaagse, onverwachte, doodgewone dingen van ons bestaan vervat zit. De momenten waarop niets speciaals gebeurt, zijn misschien nog de beste. Probeer die kleine gelukjes te zien en spreek ze uit. Het kan je dag nog mooier maken.”
Dendievel geeft aan dat eerlijkheid haar belangrijkste eigenschap is. “Ik speel alleen een rol als ik op het toneel sta. Nergens anders. Ik zet geen masker op, maar ik ben wel een publiek figuur. Als iemand mij een foto komt vragen, terwijl het eigenlijk niet uitkomt, dan wil ik niet de arrogante bitch zijn. Dan zit je te smilen, hé.”
Haar echte emoties wegsteken is soms nodig, maar als ze kan, gaat ze dat liever uit de weg. “Als ik denk: ‘Als ik nu naar de bar ga, zou ik een masker moeten opzetten’, dan ga ik gewoon naar huis.” Haar eerlijkheid hangt samen met een afkeer van liegen. Iedereen liegt weleens, maar als ze die vraag moet beantwoorden, blijft het lang stil. “Ik wil niet liegen, maar ik heb wel geleerd om te zwijgen. Ik ben soms te direct en daar kan je deuren mee dichtdoen.”
Toekomst
Of we nog boeken van haar mogen verwachten, zal de toekomst uitwijzen. Dendievel laat zich liever geen druk opleggen, maar hoopt misschien nog wel twee of drie romans uit te brengen. Een tweede versie van ‘Brief aan mijn kind’ ziet ze alvast zitten.
“Er komt ooit een tweede versie van. Over wat ik er in die tien jaar nog bij heb geschreven. Een tienjarige jubileumversie of zo.” Ook wil ze zich graag verdiepen in scenarioschrijven. Leen Dendievel als schrijfster zal dus niet snel verdwijnen en ook acteren blijft de rode draad in haar leven. Toch geeft ze duidelijk aan dat ze de toekomst gewoon op haar laat afkomen. “Je vindt me misschien binnen vijf jaar in een bloemenzaak of in een school als opvoeder, ik weet dat eigenlijk niet.” Ze kijkt vol verwachting uit naar een onbekende toekomst. “Het is zo leuk om te weten dat ons leven nog kan verrassen, ook al zijn we geen twintig meer.”
