“Op de boekenbeurs wou een meisje mijn handtekening op haar T-shirt die al volstond met namen van Ketnet-sterren”, lacht burgerlijk ingenieur Leen Sevens (25), doctoraatsstudente Artificial Intelligence aan de KU Leuven. De illustratrice van voornamelijk kinderboeken stapt nu over naar meer sociale onderwerpen, zoals hoogsensitiviteit en mensen met een beperking. Maar hoe is het voor Leen allemaal begonnen?
“Ik heb leren naakt tekenen aan de hand van pornografisch materiaal”, lacht kunstenares en fantasiefanaat Leen Sevens. Als vijftienjarige wist ze zelf de beelden dan wel te relativeren, “maar de kinderen die de volgende dag in hetzelfde lokaal stonden, trokken eerder verbaasde blikken.”
Tekenen en schilderen zijn belangrijke activiteiten, maar Leen trekt geregeld ook naar fantasiebeurzen, zoals Facts. Daar geeft ze workshops om de creativiteit van de bezoekers te prikkelen. Die hobby’s houden haar leven in balans. Want als burgerlijk ingenieur verdiept ze zich in technologie en exacte wetenschap.
Leen Sevens is verlekkerd op alles wat met fantasie te maken heeft. Van manga tot role-playing games, noem maar op. Haar illustraties zijn dan ook een facet van haar ongebreidelde fantasie. Die illustraties zijn bij uitgeverij Het Punt in Dendermonde al in drie kinderboeken verschenen. ‘Dromaria Lode’ was haar eerste succesverhaal. Al snel lag opvolger ‘Dromaria Biggie’ in de rekken. Beide boeken schreef ze samen met Marc Geyens. Voor haar laatste boek ‘Katwalk’ werkte ze samen met haar moeder die het verhaal schreef.
Dahl doet dromen
“Ik teken en kleur al zolang als ik me kan herinneren”, zegt Leen. Op zesjarige leeftijd gaat ze naar de Gemeentelijke Kunstacademie Eisden. Haar leerkracht op de tekenschool stimuleert haar artistieke talenten. “Meester Eddy was een echte kinderboekenliefhebber”, vertelt ze. “Wij kregen toen de opdracht om de boeken van Roald Dahl te lezen en op basis van zijn verhalen tekeningen te maken. Daar heb ik veel inspiratie opgedaan.”
Uiteindelijk besloot Leen om zelf in de kinderboekenindustrie te stappen. Ze sloeg de handen in elkaar met schrijver Marc Geyens (61), een ex-collega van haar moeder. Geyens zit net zoals Leen vaak met zijn hoofd in dromenland. Voor uitgeverij Het Punt, waar Geyens al voor werkte, maakten ze samen haar eerste boek ‘Dromaria Lode’. “Toen ik mijn tekeningen aan hem toonde, was hij op slag verliefd. Want zijn zoektocht naar een illustrator voor ‘Dromaria’ duurde namelijk al twintig jaar.” Hun tweede boek ‘Dromaria Biggie’ volgde kort nadien.
Geyens en Sevens hebben een gemeenschappelijke interesse: dromen. “Soms droom ik over de toekomst”, zegt Leen. “Ik droomde dat ik de eerste twee boeken uitbracht, voor ze in werkelijkheid uitgegeven werden. Door al het enthousiasme was mijn onderbewustzijn constant bezig met de verhalen. Die voorspellingen duiken vaker op in mijn dromen.”
Nooit nachtmerries
“Gelukkig heb ik nooit nachtmerries. Als kind maakte ik me wel zorgen over wat anderen van me zouden denken. Vandaar hecht ik belang aan het overbrengen van een sterke boodschap.” Schrijver Marc Geyens pent op zijn beurt dan weer zijn dromen neer. Daar heeft hij enkele personages uitgeplukt voor ‘Dromeria’ en die heeft Leen in beeld vertaald.
Leens derde boek bracht ze samen uit met haar moeder An Brauns. ‘Katwalk’ vertelt een zelfverzonnen verhaal over hun kat Celesse. Daarin verschijnen personages die al langer in het hoofd van haar moeder zaten. Zo bedacht haar moeder - bankbediende van beroep - personages bij het vertellen van verhaaltjes aan bed. “De spin Patricia, die ook in ‘Katwalk’ voorkomt, bestaat al meer dan twintig jaar”, zegt An Brauns. “Leen overwon stilaan haar angst voor spinnen, omdat ik haar vertelde dat Patricia erg sociaal en lief is. Ze baat zelfs een schoenenwinkeltje uit en ze gaat vaak op vakantie.”
“Als kind heb ik ontelbare kinderboeken gelezen en kinderfilms gezien”, zegt Leen. “Daar zat vaak een moraal in verwerkt die me aanzette tot denken.” Haar eerste twee kinderboeken zijn louter gericht op ontspanning. ‘Katwalk’ daarentegen geeft een boodschap weer. “Het gaat over jezelf zijn, ook al heb je bijvoorbeeld een maatje meer”, vertelt ze. “Het is belangrijk dat kinderen dat op zo’n jonge leeftijd al beseffen. Want als klein meisje ervaarde ik zelf dat ik een beetje anders was dan de rest.”
Hekel aan prinsessen
Vandaag gooit Leen Sevens het roer om. Via Facebook verspreidt ze stripverhalen over het thema hoogsensitiviteit, geschikt voor alle leeftijden. “Dat is iets wat ik al heel mijn leven ervaar”, bekent Leen. Op haar Facebook-pagina The Art of Fabled Fox deelt ze de prenten met de buitenwereld. “Zo wil ik mensen met hoogsensitiviteit laten lachen, met iets negatief eigenlijk. Ik zal nooit donkere en droevige prenten op papier zetten.”
Dat Leen tot nu toe alleen nog maar kinderboeken heeft geïllustreerd, is geen toeval. “Ik spendeer veel tijd aan producten die bedoeld zijn voor kinderen. Zo kijk ik nog steeds naar animatiefilms”, geeft ze zonder schaamte toe. “Als er een nieuwe Disney-film verschijnt, zit ik op de eerste rij in de bioscoop.”
De laatste Disney-film die Leen nauw aan het hart ligt, heet Vaiana. “Het avontuurlijke hoofdpersonage Vaiana wil zelf haar lot in handen nemen. Daar kijkt niemand meer van op en dat is volgens mij een goede evolutie in onze manier van denken. Ik heb een hekel aan prinsessen, want dat is zo cliché voor kinderverhalen.” Op die manier doorbreekt Disney steeds meer stereotypen, met haar tekeningen probeert Leen hetzelfde te doen.
Twee werelden
In de toekomst hoopt Leen Sevens meer soortgelijke thema’s aan te kaarten. Ze snakt ernaar een boek te maken over mensen met een beperking. “Ik wil ze graag actief bij het proces betrekken. Zij kunnen bijvoorbeeld prenten maken bij het verhaal.”
De keuze van het onderwerp is niet toevallig. Voor haar doctoraatsproject aan de KU Leuven optimaliseert ze vertalingen van en naar pictogrammentaal via Text2Picto en Picto2Text. Dat vertaalsysteem staat op WAI-NOT, een website voor mensen met een verstandelijke beperking. “Voor mijn werk ben ik constant bezig met technologie”, zegt Leen. “Illustreren is een leuke tegenpool. Het is voor mij een manier om alles in balans te houden en om me even te ontspannen.”
Volgens Leen kan je die twee tegenpolen tot op zekere hoogte ook met elkaar combineren. Zo nam ze in 2015 deel aan Music For Life met haar eenmansactie Fabled Fox for Life. “Vijf weken lang konden mensen een tekening bij mij bestellen in ruil voor een kleine bijdrage”, zegt ze. De opbrengst van zo’n 800 euro ging integraal naar de website WAI-NOT. Haar moeder is ervan overtuigd dat die empathische houding eigen is aan Leen. “Ze is een ontzettend lieve en meelevende vrouw”, zegt haar moeder. “Toen ze klein was, had ze die eigenschappen ook al. We hebben nooit problemen met haar gehad, want ze luisterde altijd. Eigenlijk is ze de perfecte dochter.”
Verliefd op animatiefiguren
Naast tekenen op papier maakt Sevens ook digitale tekeningen op haar computer met Photoshop. Dankzij haar zeventig digitale tekeningen voor de website van PlayStationPure raakte ze bekend bij het grotere publiek.
Daar kwam Leen voor de eerste keer in aanraking met negatieve commentaar. “Als honderd mensen zeggen dat het leuk is en één iemand beweert het tegendeel, zal ik me afvragen waarom die persoon zo denkt over mijn werk.” Onlangs reageerde ook iemand ‘boos’ op een Facebook-bericht van Leen. “Ik heb er een komisch stripverhaal over gemaakt. Dat is uiteindelijk viraal gegaan.”
Door videogames kreeg Sevens zin om fantasiebeurzen, zoals Comic Con, te bezoeken. “Ik was meteen gefascineerd door de bezoekers in kostuum. Het is een mooie manier om je liefde voor een bepaald personage te tonen.” Zelf heeft ze zes kostuums gecreëerd en ze heeft al ervaren dat de liefde voor een bepaald personage ver kan gaan. “Als klein meisje ben ik ontelbare keren gevallen voor karakters uit anime-series en tekenfilms”, bekent ze.
Knuffels à volonté
Naast de creatie van kostuums organiseert Sevens nu zelf workshops om mensen creatief aan het werk te zetten. “Ik geef hun tips en voorbeelden om hun artistieke breinen te stimuleren, maar uiteindelijk bedenken ze zelf hun personage. Het was mooi om hun ogen te zien blinken van trotsheid. Ik geef dan ook graag toe dat de resultaten magnifiek waren.”
Sevens stond ook al vier keer op de boekenbeurs van Antwerpen. “Op de beurzen geven mensen mij regelmatig een knuffel of zeggen ze dat ze mij al een tijdje volgen op mijn Facebook-pagina. Het is leuk dat mensen je steunen en met je meeleven, ook al ken je ze niet persoonlijk. Ik heb een connectie met hen. Op die manier verbreed ik mijn netwerk. Het zorgt zowel voor motivatie als stimulatie om te blijven presteren.”
Sevens bekent dat ze de impact van sociale media onderschat had. “Ik heb nu een soort van achterban”, vertelt ze. “Zo kwam er op deze editie van de boekenbeurs een meisje langs dat mijn boeken leest. Ze wou mijn handtekening op haar T-shirt die al volstond met Ketnet-sterren”, lacht Leen.
Ondanks haar toenemend succes als illustratrice heeft Sevens niet de ambitie om van kunst en fantasie te leven. “Voor mijn werk als ingenieur wil ik bergen verzetten en dingen realiseren”, zegt ze. “Maar natuurlijk, als ik ooit een fantastische kans zou krijgen, om bijvoorbeeld voor Studio 100 te werken, zal ik die natuurlijk niet afslaan. Want mijn professionele job mag me niet helemaal opslorpen, pas dan ben ik gelukkig.”
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad - online op 29/01/2018
