Sammy Mahdi (CD&V): “Er is elke dag wel een moment dat ik mij eenzaam voel”

In de reeks Ver-spiegelen gaat reporter Tara Boutaleb op zoek naar de mens achter de slogan. Wie durft uit zijn comfortzone te treden en een stukje van z’n ziel bloot te leggen? Kersvers parlementair en voorzitter van Jong CD&V Sammy Mahdi werd razend populair dankzij de quiz De Slimste Mens Ter Wereld. Zijn harige viervoeter Pamuk zorgde ervoor dat Vlaanderen hem in de armen sloot. Maar de Vilvoordenaar is niet een en al luchtigheid. “Ik ben ook een melancholische romanticus.”

Niemand is perfect. Wat zijn jouw drie beste én slechtste eigenschappen?

Mahdi: Dit lijkt wel een sollicitatie gesprek! (lacht) Ik ben oprecht, authentiek en niet snel tevreden. Kritisch. Maar kritisch lijkt dan weer zo negatief. Kom, we slaan deze vraag even over. (lacht)

Vul aan: liefde is…

De persoon met wie je leeft, daar deel je meer dan liefde mee. Je bent getuige van elkaars leven. Wanneer je iemand lief hebt, beleef je je meest intense momenten van geluk door de ander gelukkig te zien. Liefde is daarom ook controle verliezen. Je legt een deel van jouw leven in de handen van iemand anders. Dat maakt het zo intens, maar ook zo moeilijk voor iemand als ik, die niet graag controle verliest.

Wanneer was je voor de laatste keer oprecht gelukkig?

Twee dagen geleden. ’s Ochtends zet ik vaak de radio op tijdens het ontbijt. Ik ben een ochtendmens en als ik een leuk deuntje hoor, kan dat mijn dag positief beïnvloeden. De lucht was blauw en de zon kwam binnen in mijn appartement. Dat moment was ik oprecht gelukkig.

Hoe ga je om met tegenslagen in het leven?

“Recht krabbelen en opnieuw proberen, deze keer beter. Alles wat ik zeg, denk en doe kan altijd beter. Ik leer uit ieder moment, ook als het niet zo slecht is gegaan. Ik heb een winnaarsmentaliteit. Als ik verlies, wil ik blijven oefenen tot ik er van overtuigd ben dat ik ga winnen.”

Wat was je laatste impulsaankoop?

“Een paar witte Adidas sneakers die ik wilde dragen op de MIA’s. Of het dezelfde waren als die van Conner Rousseau? Nee, ze waren mooier. (lacht) Uiteindelijk werden de schoenen drie dagen te laat geleverd. Ik zal ze dus op een andere gelegenheid moeten dragen. Ik doe ook iedere week een impulsboekaankoop. Het laatste boek dat ik kocht, was ‘De vreemdeling’ van Albert Camus. Ik heb het vroeger in het Frans gelezen voor school, en wilde het nog eens lezen in het Nederlands. Ik snap dat je wil lezen in de taal van de auteur om mee te zijn met het verhaal. Maar als ik lees, wil ik mee kunnen voelen en dat kan ik het best in de taal waarin ik denk. Mijn verbeelding komt in het Nederlands.”

Ben je poëtisch?

“Ik ben een grote romanticus. Ik leg bij niemand mijn hart volledig bloot. Ik ben een melancholische romanticus. Ik blik altijd terug naar het verleden. Ik heb soms heimwee naar de periode dat mijn ouders nog jonge veertigers waren, waardoor ik soms te weinig het in het “nu” leef. Ik hou van die negatieve nostalgie: verdrietig zijn omdat het verleden weg is, de verheerlijking van het verleden en de onmogelijke strijd tegen de vergankelijkheid.  Daarom is een van mijn favoriete boeken ‘De ondraaglijke lichtheid van het bestaan’  van Milan Kundera. De auteur stelt dat het leven licht is omdat het maar één keer voorkomt. Maar daardoor is het ook ondragelijk, aangezien elke beslissing maar één keer genomen kan worden.

Wie is je favoriete filosoof?

“Zonder twijfel Socrates, omwille van de technieken die hij hanteert. Sofisme is voor een stuk maieutiek, een levensvisie die er van uitgaat dat de waarheid in ieder van ons schuilt. In plaats van de waarheid te verkondigen, probeer je de waarheid uit iemand te halen. Wanneer ik bijvoorbeeld iemand wil overtuigen van de waarheid, dan is het mijn taak om vragen te stellen en me kritisch op te stellen. Onpartijdig. En dan komt de waarheid vanzelf.

Ik gebruik deze houding in mijn job, maar het is niet altijd makkelijk omdat je zulke vragen niet kan stellen aan andere politici. Enerzijds geven politici nooit eerlijk antwoord en anderzijds beginnen politici zelf te praten wanneer je hen een vraag stelt, waardoor je vaak de ruimte niet meer hebt om kritische vragen te stellen. Want politici willen je altijd overtuigen van hun standpunt.

Wanneer voel je je eenzaam en hoe ga je om met dit gevoel?

“Ik definieer eenzaamheid als het niet kunnen delen van een bepaalde emotie op het moment dat je daar nood aan hebt. Er is elke dag wel een moment dat ik mij eenzaam voel. Het is niet omdat ik vaak omringd word door mensen, dat ik mij niet eenzaam kan voelen. Integendeel. Je kan veel mensen zien, maar dat wil niet zeggen dat je de diepe emoties hebt die je met iedereen kan delen.

Vaak voel ik mee eenzaam in bed wanneer het stil is. Dat is een ruimte die dient om intimiteit te delen, maar die ontbreekt dan op dat moment. Af en toe overvalt het gevoel me. Bijvoorbeeld wanneer ik van een drukke situatie overga naar een stil moment. Ik moet denken aan mijn campagneperiode. Je gaat naar een drukke receptie en wanneer je in de auto stapt en de deur toeklapt, sluipt de stilte binnen. Die confrontatie is zeer groot. Dat in combinatie met vermoeidheid, maakt je kwetsbaar.”

Hoe ervaar je kwetsbaarheid?

“Soms moet je je kwetsbaar opstellen om te voelen wat je moet voelen. Soms moet je beseffen dat de mensen waarmee je je omringt bepaalde gevoelens oproepen. Maar je kan ook een masker dragen als je alleen thuis zit. Dat doen we allemaal. We willen ons beschermen tegen onszelf, onze emoties verdringen of ontkennen.”

Hoe heeft je job impact op je privéleven?

Mijn job is mijn leven. Ik kan dat onmogelijk loskoppelen. Ik ben zeven op zeven bezig met politiek. Vanavond ga ik voetballen met mijn maten uit Vilvoorde, maar die momenten zijn zeldzaam. En zelfs dan leef ik met een bepaalde handrem op.

Geef eens een voorbeeld.

Ik heb zeer zwarte humor. Alex Agnew en Hans Teeuwen zijn mijn favoriete cabaretiers. De meeste mensen blazen stoom af via humor, maar ik zou zelf geen ongepaste grappen kunnen maken in WhatsApp- groepen met vrienden.

Waarom niet?

Anno 2020 kan je van alles screenshots maken die gedeeld kunnen worden. Voor je het weet haal je de cover van een krant met een onschuldige grap die uit de context getrokken is. Ik ben bang om de controle te verliezen. Ik haat het om uit mijn comfortzone te komen, maar geef mensen wel de indruk dat ik dat doe. Toch heb ik altijd controle nodig. Ook in mijn dagelijks leven moet ik altijd blij zijn en vriendelijk lachen. Een politicus met een slecht humeur, mensen appreciëren dat niet. Politiek kruipt in je kleren. Je wordt de politieke persoon die je uitstraalt.”