'Democratie is geen goede staatsvorm, maar ik ken geen betere', zei Winston Churchill op 11 november 1949. De toen 75-jarige politicus sloeg de nagel op de kop. Tenminste, als we ervan uitgaan dat het systeem waarin we vandaag leven als een democratie bestempeld mag worden.
Ik - een 19-jarige student Journalistiek - heb vaak mijn twijfels over de waarde van dat woord. Politici, woordvoerders en zelfs de pers leiden de man in de straat immers voortdurend om de tuin.
Postjesverdeling
Een recent voorbeeld hiervan is de gezamenlijke opkomst van SP.A en CD&V bij de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen van 2012, duidelijk bedoeld om de traditionele postjes van de twee partijen te garanderen. 'Niet tegen N-VA, maar voor Antwerpen' klinkt het. Hiermee zetten ze de grootste partij van Vlaanderen niet alleen federaal, maar ook lokaal aan de kant, toevallig enkele weken nadat uit een eerste peiling blijkt dat Bart De Wever de meeste stemmen zou binnenrijven. Geen slimme zet als je het mij vraagt. Ik ben ervan overtuigd dat Patrick Janssens, de grootste concurrent van De Wever, hiermee een aanzienlijke hoeveelheid stemmen gaat verliezen. De peilingen die deze week vrijgegeven zijn, drukken de traditionele partijen hopelijk met de neus op de feiten.
Het beste alternatief
Daarnaast mogen we ook het omstreden - en misschien zelfs achterhaalde - cordon sanitaire niet vergeten. Een democratie waarin 25 procent van de kiezers genegeerd wordt, is een schijndemocratie. Vlaams Belang heeft sinds 2004 aan slagkracht moeten inboeten en behaalt nu haar dieptepunt met 10 procent van de stemmen. Een cordon sanitaire heeft immers enkel negatieve gevolgen voor de partij die niet mee mag regeren. De kiezers verlaten de partij en stemmen op het beste alternatief. Een alternatief dat wel in staat is te regeren, in dit geval vaak de N-VA. De stemuitslagen zijn dus een vertekening van wat de kiezer echt wil. Ik heb gemerkt dat democratie iets is waar politici over praten zoals een hoer praat over de liefde. Wie de democratie verwerpt, kan niet rekenen op mijn stem.
Doorkijktrui
Tot slot kan een democratie nooit steunen op een afhankelijke pers. Sla vandaag een krant open en bekijk de reclame eens. Tel het aantal advertenties, bereken de invloed van de adverteerders en bepaal dan zelf in hoeverre de pers zichzelf nog in de hand heeft. Hoe kan een medium zijn publiek objectief inlichten als er belangenvermenging aan gekoppeld is? Daarnaast vind je de belangrijke berichtgevingen niet meer op de juiste plaats in de media. Een volkerenmoord in Syrië en een revolte in Sicilië blijken niet voldoende om de voorpagina te halen, maar we lezen wel dat Rihanna op de vingers getikt werd door een aartsbisschop, omdat ze een doorkijktrui droeg. Belachelijk.
Mening van het volk
Een echte democratie bestaat uit de mening van het volk, die niet beïnvloed wordt door beslissingen van partijen of de pers. Eens de macht in handen komt van een politieke partij is er gedurende vier jaar geen weg terug. Een democratie gewaarborgd door referenda lijkt mij daarom een betere beleidsvorm dan een particratie. Laten we dus hopen dat het systeem van de vrije concurrentie in de politiek opnieuw wordt ingevoerd en bij de pers wordt afgevoerd.
© 2012 - StampMedia - Nick Lodewyckx
Dit opiniestuk werd gepubliceerd door Nieuws.be op 13/03/2012
