De Antwerpse Pride Week vindt deze week al voor de zestiende keer plaats. Iedere zomer trekt dit evenement heel wat volk naar de stad. Maar Pride is meer dan alleen een feestweek. Het is nog steeds een protest voor de LGTBQ+-gemeenschap en iedereen die zich verstoten voelt door diens ‘queerness’. “De LGTBQ+-community is een plek waar ik mij thuis voel en waar mensen mij niet raar bekijken”, zegt transgenderpersoon Jason Hardewyn (27) uit Wilrijk.
Velen zien de Pride als parades en feestjes. Tijdens de Pride Week vinden er echter ook lezingen plaats en kunnen mensen zich informeren op allerlei plekken in de stad. “Voor mij blijft de Pride een protest en willen we gehoord worden. Natuurlijk gaan wij nog steeds iets drinken en op de dansvloer staan. Maar neen, de Pride is geen grote orgie of gangbang”, lacht Jason Hardewyn.
Sinds zijn dertiende voelde Jason Hardewyn dat er iets gaande was. “Ik deed geen typische meisjesdingen en droeg altijd mannenkledij. Rond mijn achttiende kwam ik er dan achter dat ik eigenlijk een man ben. In eerste instantie begon ik binders te dragen om een platte borstkas te creëren. Ongeveer drie jaar geleden begon ik dan, na enkele sessies bij de psycholoog, aan mijn medische transitie in het gendercentrum ZOL (Ziekenhuis Oost-Limburg, red.) in Genk.”
“Ik wist wel al heel vroeg dat ik op vrouwen viel”, vertelt Hardewyn. “In het begin, voor mijn coming-out en transitie dus, was ik ‘gewoon’ lesbisch. En eerlijk: zelfs in de eigen community is het makkelijker om lesbisch te zijn dan om trans te zijn. Transpersonen moeten ook in de regenbooggemeenschap vechten voor hun plaats. Vandaag gaat het nog te veel alleen over homoseksualiteit: je bent homo of lesbisch.”
“Ze maken veel vlaggen en benamingen bij. Zo krijgt de community alsmaar een langere naam. Als gevolg nemen mensen buiten de community ons niet meer serieus” – Jason Hardewyn
Binnen de LGTBQ+-gemeenschap heerst er dus ook nog heel wat onbegrip. Hardewyn: “Iedereen moet precies in hokjes gestoken worden. Ze maken heel veel vlaggen en benamingen bij en zo krijgt de community alsmaar een langere naam. Als gevolg nemen mensen buiten de community ons niet meer serieus.”
“Ik wil gewoon normaal kunnen zijn. Mijn traject als transgenderpersoon is nog lang en het begint vermoeiend te worden. Mensen moeten stoppen met mij anders te bekijken, want ik ben veel meer dan dat. Ik ben nog altijd een persoon”, aldus Jason Hardewyn.
Met de Antwerpse Pride Week in augustus, de Brusselse Pride in mei én de internationale ‘Pride Month’ in juni zijn er een paar vaste momenten in het jaar van bewustzijn rond de regenboogrechten. Voor queers is de strijd naar rechtvaardigheid echter dagelijkse kost. Wat kan de LGTBQ+-gemeenschap doorheen het jaar nog voor de queer-groep in de maatschappij betekenen?
“Er moet minder aandacht geschonken worden aan het commerciële. Al die Pride-kledij en gadgets zijn niet nodig”, vertelt Jason Hardewyn. “Waar er wel meer op gefocust mag worden, zijn congressen. We moeten doorheen het jaar meer op straat komen. Daar spendeert de community momenteel te weinig aandacht aan.”
Dit artikel werd gepubliceerd door Apen op 10/08/2024.
