T.S. Spivet door de ogen van Jean-Pierre Jeunet

FILM FEST GENT - The young and prodigious T.S. Spivet is de recentste film van Jean-Pierre Jeunet. Vergezel het wonderkind Tecumseh Sparrow op een avontuurlijke treinreis van Montana naar het Smithsonian in Washington en beleef 'le fabuleux destin' van Amélie Poulains Amerikaanse neefje.

Of toch niet helemaal. Amélie Poulains dromerige staat heeft hier plaats geruimd voor de rede, weliswaar gehuld in het fantastische retrojasje waar Jeunet zo van houdt. Bovendien is het geen Amerikaanse productie, maar een Frans-Canadese: “De film speelt zich af in Amerika, maar ik heb er eerlijk gezegd geen voet aan de grond gezet. Misschien net één, juist over de grens”, grapt Jeunet tijdens de director's talk op het Film Fest Gent.

3D Spivet

De jonge T.S. Spivet (de getalenteerde Kyle Catlett) is een wetenschappelijk meesterbrein dat op een dag een telefoontje krijgt van het Smithsonian instituut in Washington. Spivet vond het magnetische wiel uit en daarvoor mag hij de prestigieuze Baird-prijs in ontvangst nemen. Hij pakt een koffer groter dan zichzelf, schrijft een afscheidsbrief aan het gezin (zijn moeder wordt uitstekend neergezet door Helena Bonham Carter) en gaat aan boord van een goederentrein een bijzonder avontuur tegemoet. En dat allemaal in 3D.

"De film werd volledig in 3D gefilmd, wat niet evident, maar zeker de moeite waard is", legt Jeunet uit. "3D heeft een beetje een slechte naam gekregen in de loop der jaren. Vele mensen klagen over hoofdpijn. Wij hebben hier echt aandacht aan besteed, om te zorgen dat je hoofd niet ontploft. Je hebt van die grote Amerikaanse 2D producties, die dan om een of andere reden in 3D op het publiek worden losgelaten. Dat doet de kunst geen goed."

Wetenschap vs. romantiek

In de film komt Jeunets kritische houding ten opzichte van Amerika af en toe met een humoristische toets naar boven: “Persoonlijk vind ik de verwijzing naar de make-belief van het land in de mobilhome geslaagd. T.S. schuift aan tafel met een heerlijk uitziende maaltijd op zijn bord. Helaas uit plastic.” Daarnaast wordt het woeste Amerikaanse landschap van west naar oost prachtig in beeld gebracht en baadt de wetenschappelijke Spivet toch even in de romantiek. “T.S. beschrijft de zonsopgang eerst als een uiteenzetting van de chemische samenstelling van de zon. Daarna citeert hij een gedicht van Baudelaire. Het gaat over die grens tussen wetenschap en romantiek.”

Kinderlijk simplistisch

'The young and prodigious T.S. Spivet' toont hoe het kind de volwassene onder ons wordt, maar tegelijk nog leeft in een wereld van kinderlijke onschuld, angst en deugnieterij. Zelfs de emoties zijn kinderlijk simplistisch, wat het niet minder aangrijpend maakt. En daar is zelfs geen muziek voor nodig: “Ik wilde er geen dramatische violen onder zetten”, verklaart Jeunet. Tranen worden, nog voor ze van je wang kunnen rollen, omgetoverd tot een lach. Het is de reis van een kind, door de ogen van een kind en omdat het niet veel dieper gaat dan dat, blijft het bij een – fantastische – familiefilm.