Instagram experimenteerde de afgelopen weken met een nieuw algoritme. Waardoor niet de recentste foto's zouden verschijnen, maar de meest gelikete. Als je posts van je volgers wilde zien, moest je op hen abonneren. “Maar dan krijg ik oneindig veel meldingen!"

Door de veranderingen bij populaire sociale media zijn vele actieve gebruikers, vooral zij die bezig zijn met self-branding, verontrust of bijna gechoqueerd. Dat was ook het geval toen Instagram de voorbije weken experimenteerde met het nieuwe algoritme.

Zijn zulke reacties terecht? Is het nog wel gezond om zoveel bezig te zijn met social media, wordt het een verslaving? Wij peilden naar de ervaring van enkele actieve Instagrammers. Waar zij de app vooral voor gebruiken.

Therapeut en social media-expert Jo Van Hecke legde de voor- en nadelen uit van Instagram, of men er niet te obsessief mee bezig is en wanneer men spreekt van een verslaving.

Instagram en self-branding

“Ik check mijn Instagram om het kwartier”, bekent ex-televisiegezicht Inge Moerenhout (25k volgers). “Maar alleen als ik moet wachten of als ik echt niets te doen heb”, voegt ze er meteen aan toe. “Ik kan mijn gsm echt wel wegstoppen als ik iets leuk doe met vrienden. Maar anders is het een soort van verslaving geworden: vanaf het moment dat ik niets te doen heb, zit ik te scrollen."

Toen Moerenhout hoorde dat het algoritme ging veranderen, vond ze dat wel lastig. “Ik ben met Instagram begonnen als hobby, maar nu is het een business. De posts die ik de wereld instuur, kies ik tegenwoordig heel doelbewust. Ik heb dankzij Instagram ook veel mensen leren kennen waar ik normaal nooit mee in contact zou komen. Van allerlei leeftijden, culturele achtergronden en godsdiensten.”

Medeblogger Leniliz Ornellas (34) treedt Moerenhout bij: “Het is een hobby, professionele tool en ontmoetingsplek. Ik woon in Antwerpen, maar ben afkomstig van Brazilië. Toen ik in België aankwam, heb ik door Instagram heel wat Antwerpse mensen ontmoet met dezelfde interesses." Bij blogger Jonathan Zegbe (24) heeft Instagram minder invloed op zijn dagelijks leven. Hij is totaal niet bezig met de veranderingen. “Vroeger poste ik leuke kiekjes met vrienden of citytrips, nu post ik foto's gerelateerd aan mijn blog en sluit eigenlijk meteen daarna de app."

"Ik kijk wel weer om op mensen te reageren, hen terug te liken en een band te creëren met mijn volgers. Ik heb zelfs een kleine degout van mensen die vragen om je te abonneren op hun account”, vervolgt Zegbe.

“Die knop bestond al super lang, maar niemand gebruikte die. Nu komt het spammerig en zelfs onnozel over. Gebruik Instagram de content, niet voor extra likes of volgers”, sluit hij af.

Social media heeft twee kanten

“Wij zijn sociale wezens en zoeken vooral steun en erkenning in social media”, duidt social media-expert en therapeut Jo Van Hecke. ”Het is een ontmoetingsplek, zoals Inge aangaf. Het geeft wel een vals gevoel van contact, omdat je elkaar niet face-to-face ontmoet."

Elke sociaal medium, ook Instagram, is volgens Van Hecke een barometer voor ons gedrag. “Aan de hand van andere post kijken we wat we wel of niet kunnen posten. We vergelijken ons met de anderen en kijken of we goed bezig zijn. Dat is natuurlijk gedrag, onszelf meten met anderen.”

Een goede balans of evenwicht vinden, is zeer belangrijk bij Instagram. “Een fotoblog kan een zeer goede tool zijn om jezelf voor professionele doeleinden te boosten. Publieke personen doen dit vaak. Ze posten hun beste momenten, maar dat geeft natuurlijk geen beeld van de realiteit. Instagram en andere social media-kanalen zijn gemaakt om de happy few in de spotlights te zetten.“

Aan de andere kant dwingen social media ons om positief te zijn. "Het is, zeg maar, een vals gevoel van euforie. Als je iets negatief post, dan wordt er weinig of niet gereageerd, waardoor mensen minder geneigd zijn dit te doen. De fout ligt dan niet bij Instagramgebruikers, maar wel bij de makers van de app. Ze dwingen ons om een vals gevoel van euforie te creëren.”

Verslaving?

Moerenhout gaf aan dat ze elk kwartier Instagram checkt. Wanneer spreken we dan van een verslaving? “Vanaf het moment dat die persoon zijn gsm niet kan wegleggen, als men in contact is met anderen, of er zich ontwenningsverschijnselen voordoen. Ik ben soms ook 6-7 uur op Facebook actief, maar andere dagen ga ik er niet op. Dat is dus geen verslaving” licht Van Hecke toe.

Ook vindt Van Hecke dat we mensen te snel verslaafden noemen. “Er wordt teveel en te snel het label internetverslaving geplakt op het voorhoofd van internetgebruikers. Dat komt doordat mensen te weinig geïnformeerd zijn en vaak ook te selectief zijn in het filteren van informatie. Ze raadplegen het internet wel, maar er zijn te weinig onderzoeken rond sociale media die representatief zijn. Een verslaving kan alleen worden geconstateerd door een psychiater”, besluit de therapeut.

© 2016 – StampMedia – Tara Boutaleb


Dit artikel verscheen eerst op deredactie.be op 06/04/2016