“Als het over islam gaat, maakt rechts graag knuffelhomo’s van ons”

Gunther Malin (29) is intussen drie jaar en een half samen met de Nederlandse Marokkaan Yassine (26). Naast een Marokkaanse partner kreeg Gunther er dus ook een Marokkaanse schoonfamilie erbij. Een schoonfamilie, onder wie nicht Nada El Hassani Akav (24), die opvallend positief reageerde op de coming out van Yassine.

Nada: “Mijn familie is altijd al open minded geweest. Ja, we zijn geboren en getogen in Marokko (Nada verhuisde op haar negentiende naar België, red.) en islamitisch opgevoed, maar dat hoeft dus niet noodzakelijk te betekenen dat er allerlei taboes rondom ons hangen.”

“Ik kon altijd al goed opschieten met Yassine en de rest van de familie heeft veel respect voor hem. Dat maakte het voor hem ook makkelijker om uit de kast te komen. De familie reageerde in het algemeen positief. We geloven dat iedereen het recht heeft om te houden van wie hij of zij wil.”

Gunther: “Nada is familie langs moederskant. Het moet gezegd dat Yassines familie langs vaderkant het er wel lastiger mee heeft, toch wat de dichte familie betreft. Zijn vader weet het officieel nog niet, maar zal allicht wel iets vermoeden. Langs die kant van de familie heerst dus meer taboe. Zijn grootmoeder weet het dan weer wel, maar uit respect hou ik zelf wat meer afstand. Yassines moeder ken ik dan weer zeer goed en zij ontvangt mij telkens met open armen.”

Hoe staat men vandaag tegenover homoseksualiteit in Marokko?

Nada: “De Marokkaanse cultuur is lange tijd doordrongen van hypocrisie. Men weet goed genoeg dat homoseksualiteit bestaat. Ze zien het, maar kijken liever de andere kant op. Daardoor blijft het in de taboesfeer hangen. Marokko leefde ook lange tijd onder het juk van islamitisch geïnspireerde regeringsleiders. In de naam van God predikten ze homofobie. Toch zie ik dat de mentaliteit langzaam, maar zeker verandert. De weg is nog lang, maar het gaat de goeie kant uit.”

“Trouwens, over islam gesproken: nergens staat dat homoseksualiteit een zonde is of verboden moet worden. Er werd misschien niet over gesproken, maar dat wil toch niet zeggen dat het niet bestaat? Ik denk dat homofobie ook eerder is ingegeven door cultuur dan door religie. Religie, eender welke, wordt enkel gebruikt als excuus door homofoben.”

Gunther: “Wist je trouwens dat één van de eerste transgenderoperaties ter wereld in Casablanca werd uitgevoerd, meer dan veertig jaar geleden?”

Nada: “Grootsteden zijn in het algemeen progressiever. In steden als Marrakesh en Rabat zie je het allemaal: homo’s, lesbiennes, transgenders, … In de dorpjes zijn ze eerder traditioneel, en houden ze er bijvoorbeeld achterhaalde ideeën over homoseksualiteit op na.”

Gunther: “In België is dat niet anders. In Antwerpen is het ook gemakkelijker om openlijk gay te zijn dan in een of ander Brabants gehucht. De gemeenschap is er veel kleiner en herbergt vaak nog een oudere generatie. Dat heeft dan niks met moslims te maken, want die wonen er amper.”

Toch verschijnen er regelmatig cijfers die aantonen dat jongeren met een migratieachtergrond of moslimjongeren negatiever staan tegenover holebi’s dan autochtone Vlamingen.

Gunther: “Ik wil daar zeker niet naïef in zijn. Zulke cijfers verbazen me niet. Jongeren met een andere culturele of religieuze achtergrond genieten een andere opvoeding. Toch zie ik ook media en politiek een grote rol spelen. Terwijl moslimjongeren homofobie wordt aangepraat, wordt homo’s islamofobie aangepraat. Dat zorgt ervoor dat beiden bang worden gemaakt en elkaar zullen mijden. Zo wordt de brug langs weerskanten opgeblazen, leert niemand elkaar nog kennen en blijft de intolerantie heersen.”

Vooral rechtse politici lijken zich voornamelijk uit te spreken over holebirechten als er moslims mee gemoeid zijn.

Gunther: “Die hele politieke discussie rond homoseksualiteit en islam wringt. Homo’s worden te snel door rechtse politici gerecupereerd in functie van hun anti-islamdiscours. Het komt politici goed uit dat ze een extra groepje hebben om te beschermen tegen invloeden van buitenaf. We worden gepamperd en geknuffeld. Links heeft zijn knuffelallochtoon. Wel, rechts heeft zijn knuffelhomo.”

“Daarnaast doet bijvoorbeeld een deel van de Antwerpse politiek graag alsof Antwerpen onveilig is voor holebi’s. Ze zouden volgens hen beter wegblijven uit buurten waar moslims wonen. Ikzelf merk daar weinig van. Ik kan gerust ’s avonds langs de Turnhoutsebaan wandelen of met Yassine boodschappen doen op het Sint-Jansplein – en dat doé ik ook, vaak zelfs. We krijgen er zelfs regelmatig thee aangeboden! (lacht) Al die onheilspellende woorden zijn pure stemmingmakerij.”

“Maar goed, ik ga ook het daglicht niet ontkennen, hé. Er is in de maatschappij een groep – dat kunnen moslimjongeren zijn, maar evengoed voetbalhooligans – die het moeilijk heeft met holebi’s, en er zijn holebi’s die te maken krijgen met een of andere vorm van geweld. Dat is zeker jammer. Toch leef ik zeker niet in een permanente staat van angst en voel ik me perfect gelukkig binnen de maatschappij.”

“Je kan erkennen dat het een gevoelig thema is bij bepaalde gemeenschappen, maar de confrontatie uit de weg gaan, brengt geen zoden aan de dijk. Je hoeft moslimjongeren noch holebi’s over te beschermen. Zo hou je het idee dat homo’s en moslims niet door één deur kunnen, alleen maar in stand.”

Hoeveel werk is er dan nog aan de winkel? Langs de ene kant staat België op nummer twee in de Rainbow index, voor zijn inzet en bescherming van holebirechten. Langs de andere kant is België volgens Mister Gay Belgium Jaimie Deblieck toch niet het beloofde land voor holebi’s.

Gunther: “Die index toont inderdaad dat België een goed land is om te leven als homo. De uitspraken van Jaimie Deblieck vond ik dan ook zeer ongelukkig. Hij is nog jong, maar wel een ambassadeur voor de holebigemeenschap. Spijtig genoeg heeft hij zelf te maken gehad met homofoob geweld. Dat zal zijn uitspraken ook beïnvloed hebben. Toch had ik hem graag naar de Mister Gay World-verkiezing zien trekken met een meer inspirerende boodschap.”

Nada: “We mogen zeker niet licht gaan over negatieve ervaringen. Toch is het belangrijk om positief te blijven en met een open geest met elkaar om te blijven gaan. Vooroordelen, zowel over moslims als over holebi’s, dreigen ons uit elkaar te drijven, terwijl we zoveel meer gemeen hebben.”

Gunther: “We horen vaak negatieve verhalen: gaybashing, percentages van mensen die tegen holebi’s zijn, hoe moeilijk een coming-out is, … Hoewel die dingen belangrijk zijn om te weten, vind ik dat de tijd rijp is om ook te focussen op positieve verhalen, zoals dat van mijn vriend en mij, om jonge, zoekende holebi’s ook positieve perspectieven te geven. Het is als holebi echt wel mogelijk om net als elk ander persoon deel uit te maken van deze maatschappij, met al haar verschillen en spanningen. Jaimie heeft gelijk als hij zegt dat België niet ‘hét land van melk en honing’ is voor holebi’s, maar we zitten er verdomd dichtbij, hoor.”