Toen S.G. 16 jaar was zorgde een samenloop van omstandigheden ervoor dat de depressief werd. Ondertussen is ze 34 jaar, maar het gevaar om te hervallen blijft om de hoek loeren. Een belangrijke les die ze leerde: relativeren is belangrijk en niet alles moet perfect zijn.
Wat was de aanleiding van je depressie?
Het verhaal begon op mijn zestiende. Ik kreeg problemen met mijn gezondheid, nadat ik een operatie aan beide knieën onderging. In die periode ben ik ook mijn opa verloren aan longkanker. Hoewel ik mezelf wijsmaakte dat er nog een kans was dat hij het zou overleven, mocht ik hem de week voor hij stierf niet meer bezoeken. Mijn ouders wilden me beschermen tegen het verdriet. Na de begrafenis werd er niet meer over mijn opa gesproken, wat het allemaal moeilijker maakte. Hij was mijn beste vriend en als een tweede vader voor mij. Ik ben bij mijn grootouders opgegroeid. Het was een zeer groot verlies voor mij. Toen ik het nieuws hoorde was ik helemaal in shock. Even later kreeg ik ook nog eens klierkoorts. Dat alles zorgde voor veel stress. En zo kreeg ik fibromyalgie, wat een beetje hetzelfde is als het chronisch vermoeidheidssyndroom. Ik was vaak moe en had heel veel pijn in mijn spieren en gewrichten.
Met wie kon je erover praten, kon je er überhaupt met iemand over praten?
Toen mijn opa was gestorven had ik het gevoel dat ik met niemand kon praten. Ik had veel vriendinnen toen, maar had nooit het gevoel dat ze echt met mij erover wilden praten. Ik ben iemand die veel opkropt en eigenlijk totaal niet praat over mijn gevoelens. Toen ik voor het eerst depressief was, heb ik met niemand gesproken. Tijdens deze periode schreef ik al mijn problemen in een dagboek. Het klinkt super cliché, maar het heeft geholpen. Ik probeerde ook veel met God te praten tijdens het bidden, maar omdat ik me zo slecht voelde lukte dit zelfs niet. Toen ik voor een tweede keer depressief werd, zag mijn mama dat ik me opnieuw super slecht voelde. Toen ben ik samen met haar naar een psycholoog gegaan.
Hoe lang duurde de depressie?
Mijn opa was eind december gestorven. Het duurde tot mei voordat ik me weer een beetje beter begon te voelen. Toen had ik ook het gevoel dat ik er wel over kon geraken. Maar nadat ik een maand later C-attest kreeg en mijn vijfde middelbaar moest dubbelen, ben ik hervallen. Het zou nog een klein jaar duren voordat het weer wat beter ging.
Hoe ben je eruit geraakt?
Ik ben eruit geraakt omdat ik zelf wist dat ik zo niet verder wilde leven en dat thuiszitten het ook niet beter maakte. Toch heeft het lang geduurd voordat ik besefte dat ik depressief was. Het was ook moeilijk om op school een hele dag te lachen, zonder dat je erover kunt praten. Wanneer je dan thuiskomt, stort je wereld elke keer in.Ook medicatie heeft geholpen. Mijn dokter had mij uitgelegd dat depressie een tekort aan serotonine. Wanneer je een depressie hebt, maakt je lichaam die stof niet langer aan en dan komt antidepressiva van pas. De diagnose van fybro heeft ook geholpen om beter te begrijpen wat er aan de hand was.
Ook het feit dat mijn ouders en de school mij beter begonnen te begrijpen was een opluchting. Een belangrijke les die ik in deze periode geleerd heb: relativeren is belangrijk en niet alles moet perfect zijn. Voor een rasechte perfectionist is dat niet simpel.
Heb je nog tips voor jongeren die in een depressie zitten?
Depressie is nog redelijk taboe denk ik, hoewel het veel voorkomt. Het is zeker niets om je over te schamen. Wie een depressie achter de rug heeft, moet oppassen om te hervallen. Daarom is het belangrijk om de signalen op tijd te herkennen. Maar het blijft moeilijk om die signalen te herkennen wanneer je er niets van afweet. Ik raad altijd aan om te praten en professionele hulp te zoeken. Het is belangrijk om iemand te vinden waarmee het klikt, in combinatie met een goede huisdokter die je vertrouwt.
