In de aanloop naar de Dag tegen Racisme op 21 maart besteedt het Antwerpse jeugdwerk in de week vooraf al aandacht aan de problematiek. Bij StampMedia gaan we op zoek naar getuigenissen van jonge mensen die in aanraking kwamen met discriminatie op basis van huidskleur of afkomst. Vandaag doet Jente Lombahe uit Merchtem (24) zijn verhaal. Hij is 24 jaar oud, sociaal werker en doet een educatieve master maatschappijwetenschappen aan de KULeuven.
Ken je mensen die slachtoffer zijn geweest van Racisme?
Zeer zeker (zucht). Een docent van mij vertelde ons in de les dat hij geïnteresseerd was in het huren van een huis. Bij de bezichtiging merkte hij iets vreemd. Zodra de verhuurster hem voor de eerste keer ontmoette, zei ze dat het huis al verkocht was. Niet veel later ging zijn ‘witte’ vriend kijken naar het huis en bleek dat het huis toch nog beschikbaar was en de verhuurster hem het graag wou verhuren. Ik en mijn vriendin zoeken nu een huis en uit schrik dat ik hetzelfde zou meemaken, vraag ik mijn vriendin om te mailen met de verkoper.
Ben je zelf al eens slachtoffer geweest van racisme?
Jammer genoeg wel. Ik ben ieder jaar enkele keren slachtoffer van racisme, dus als ik alles moet opnoemen zijn we morgenvroeg nog bezig (lacht). Er is mij één gebeurtenis altijd bijgebleven. Ongeveer vier jaar geleden was ik aanwezig op een studentenfuif en beleefde ik een leuke avond, tot plots uit het niets een jonge man z’n arm om mij sloeg en enkele vragen begon te stellen. Ik had meteen door dat hij veel gedronken had, maar nog duidelijk wist wat hij zei. Hij vroeg eerst van waar ik was en toen ik niet antwoordde zoals hij wou vroeg hij welk ras. Toen wist ik al hoe laat het was. Ik probeerde toch vriendelijk te antwoorden door te zeggen: “U bedoelt zeker van waar mijn roots zijn” “Mijn vader is van Congo en mijn moeder is van België.” Hierop antwoorde hij: “Ah okay. Als ge Dominicaans waart had ik u in elkaar geslagen.” Daar sta je dan en hoe reageer je daar dan op?
Wat deed dat met jou?
(Kijkt naar beneden en zucht) Ik geeft toe dat zo iets pijn deed, maar ik ben ondertussen al één en het ander gewoon. Ik maak al racisme mee sinds ik ongeveer zeven was.
"Ik ben ieder jaar enkele keren slachtoffer van racisme, dus als ik alles moet opnoemen zijn we morgenvroeg nog bezig."
Merk je een evolutie door de jaren heen op vlak van racisme?
Naar mijn gevoel zijn mensen zich meer bewust van racisme maar is er weinig veranderd. Racisme bestaat al door de eeuwen heen. Mijn vader, mijn opa en zelfs mijn overgrootvader kregen te maken met racisme. Je merkt wel dat de eerste generatie minder snel ingaat op racisme en zichzelf nog ziet als een gast in dit land, terwijl de tweede generatie migranten zich al ingeburgerd heeft en racisme niet meer pikt en er sneller tegen in opstand komt.
Wat is volgens jou de oplossing tegen racisme?
Ik hoop dat racisme niet meer structureel zal zijn. We moeten af van uitspraken waarbij er wordt gezegd dat alle culturen gelijk zijn en tegelijk de Westerse cultuur als superieur wordt gezien. Mensen zien maar enkele aspecten van een cultuur, ze moeten het breder plaatje bekijken voordat ze een oordeel vellen over een andere cultuur. De oplossing is zoals Nelson Mandela ooit zei: “Onderwijs is het krachtigste wapen dat je kunt gebruiken om de wereld te veranderen.” Geschiedenis moet binnen het onderwijs bekeken worden vanuit verschillende perspectieven en minder vanuit een Westerse insteek. Dat zou al een begin zijn. (lacht)
Dit artikel werd gepubliceerd door WATWAT op 18/03/2021
