Hicham El Yakhloufi (25) uit Turnhout rondde een jaar geleden zijn Master Economic Science aan de Vrije Universiteit van Brussel af. In november 2019 begon hij zijn carrière bij icapps. Als young professional neemt hij andere jongeren graag mee in zijn zoektocht naar zichzelf én een job. Een getuigenis.
Als student ervaar je heel wat obstakels en voel je een ongelooflijke druk – je moet studeren, je moet succes boeken en je moet uiteindelijk binnenstromen bij een gezond bedrijf. Maar ondertussen stellen zich heel wat vragen.
Wat als je aan de eindmeet merkt dat jouw job niet helemaal iets voor jou is, omdat je tijdens al dat studeren te weinig tijd had om na te gaan wat jouw échte talenten zijn? Wat als je door allerhande omstandigheden al emotioneel uitgeput bent, nog voor je zelfs jouw diploma behaald hebt? Wat als je – nadat je alle obstakels overwonnen hebt – het hard te verduren krijgt tijdens je zoektocht naar een job?
Ik vraag me vaak af: zijn onderwijsinstellingen en bedrijven genoeg afgestemd op de realiteit van jongeren en studenten? Ik heb geluk gehad, denk ik. Maar is dat iedereen gegund? Dit is mijn verhaal. Dit zijn mijn bekommernissen.
Dromen
Van kleins af aan droomde ik ervan om zélf dingen te organiseren. Het was de zoektocht naar mezelf die me uiteindelijk sterk genoeg maakte. Betekenisvol zijn begint door te accepteren wie je bent. Dat besef was niet altijd makkelijk, maar het gevoel om te vechten tegen onrecht was sterker.
Enkele leerkrachten stelden me tijdens de afstudeerceremonie de vraag: Ben je zeker dat een masteropleiding iets voor jou is?
“Jouw identiteit maakt deel uit van jezelf. Niet andersom. Wees trots op wie je bent, het is een verrijking.” Het waren de woorden van mijn moeder. Mijn acceptatie weerspiegelde zich in een geweldig initiatief.
Samen met een groep geëngageerde vrienden beslisten we op een bepaald moment om wat positieve energie de wereld in te sturen. Met Fris Gemixt organiseerden we een festival, waar we diversiteit in een positief daglicht wilden brengen. Het initiatief bracht meer dan 4000 mensen op de been. En alsof dat niet genoeg was, wonnen we er in 2015 ook de Belgische Emancipatieprijs voor. Die erkenning was mooi. Het was één van de mooiste momenten in mijn leven.
In een hoekje
Maar het leven van een jonge student gaat niet altijd even makkelijk. Vooral in mijn laatste jaar secundair was dat opmerkelijk. Want zonder afbreuk te willen doen aan mensen die me wel volledig steunden: er waren heel wat leerkrachten die geen potentieel in mij zagen. Zo stelden enkele leerkrachten me tijdens de afstudeerceremonie de vraag: “Ben je zeker dat een masteropleiding iets voor jou is?”
Maar ook later, op de arbeidsmarkt, besef je dat je sneller in een hoekje geduwd wordt. Soms vanwege gebrek aan vaardigheden. Soms vanwege jouw naam. Het behoeft geen betoog dat de herhaalde confrontatie met afwijzing wel eens tot demotivatie leidt. Vaak kom je oog in oog te staan met je doelen, maar ook met je beperkingen. En die worden vaak negatief gevoed door anderen.
Ik had vaak de indruk dat ik en veel andere studenten heel hard moesten zoek naar hun plaats binnen de samenleving
De vraag die telkens bij me naar boven kwam: is er binnen organisaties wel voldoende ruimte, waar elke student, hoe divers ook, zich thuis kan voelen? Ik had vaak de indruk dat ik en veel andere studenten heel hard moesten zoek naar hun plaats binnen de samenleving.
Hoger onderwijs
Het hoger onderwijs maakte het er niet makkelijker op voor mij. Mijn resultaten waren goed, maar ik was nog steeds zoekende naar mijn doel als persoon. Je ging studeren omdat het sterk werd aangeraden, maar daar bleef het bij.
Ik heb het geluk gehad dat een wijze leerkracht daar anders over dacht. Volgens haar beschikte ik over goede verkooptalenten en moest ik daar iets mee. Het zaadje dat zij in mij geplant heeft, heeft mij ertoe aangezet om zowel in mijn privé- als professioneel leven mijn sales- en ondernemers-skills te versterken.
Ik heb haar wijze raad opgevolgd, maar hoeveel jongeren zien we al na een paar jaar uitvallen? Juist omwille van die beperkte bagage en steun die ze mee krijgen. Jongeren stoten tegen ongelooflijk veel drempels aan, en zijn onzeker over hun talenten, en dus ook over hun toekomst.
VIJF WERKPUNTEN
Dat jongeren en studenten soms de verkeerde keuzes maken, ligt volgens mijn ervaring aan het volgende:
- Verkeerde focus. De combinatie van een gebrek aan emotionele ondersteuning en de verkeerde focus. De focus ligt vandaag voornamelijk op het cognitieve – blokken, blokken en nog eens blokken – terwijl die emotionele en affectieve ondersteuning vaak ontbreekt.
- Mismatch. Als ik terugblik op mijn studententijd, zie ik studenten die niet stilstaan bij de vraag: welk beroep wil ik later uitoefenen? Studiekeuzes zijn vaak gekleurd en gekneed. Het is dikwijls in latere jaren, tijdens hun stage, of na het solliciteren, dat jongeren beseffen dat er geen match is. Zonde van tijd, geld en talent. Mijn advies naar anderen toe: begin op tijd met het zoeken naar een job die jouw identiteit bevestigt en accepteert voor wie je bent.
- Gebrek aan ervaring. Heel wat richtingen zijn onvoldoende afgestemd op bedrijfsnoden. Wat jongeren op school leren, sluit niet altijd aan bij hun carrière. Er is meer praktijkgericht onderwijs nodig. Uiteraard is dat er al, maar nog te weinig. Dat is alleszins wat ik ook nu nog ervaar tijdens mijn job bij icapps.
- Maturiteit. Er zijn ook heel wat jongeren die ondersteuning nodig hebben bij de overgang naar volwassenheid. ‘Het volwassen worden’ brengt heel wat verantwoordelijkheden met zich mee. Plots moet je een budget beheren, gezonde maaltijden bereiden, op zoek gaan naar een gepaste job… Dat brengt heel wat stress met zich mee. Daarom pleit ik voor een opleiding voor studenten met de focus naar volwassenheid en onafhankelijkheid.
- Realistische rolmodellen. “Als ik het kan, kan jij het ook.” Een zin die je vaak van heel wat rolmodellen hoort. Soms klopt dat ook, maar even vaak geeft het een vertekend beeld. Daar stoor ik me aan. Elke situatie is anders. Ik had het financieel niet breed en moest twee keer harder werken om mijn doelen te bereiken. Uiteraard zijn rolmodellen belangrijk, maar geef een realistisch beeld mee en probeer ook minpunten te belichten.
Mijn zoektocht naar mijn ware ik liep niet van altijd van een leien dakje, maar het is gelukt. Ik behaalde mijn master, en bracht met het festival een droom waar. Maar er waren obstakels.
Laat ons niet dezelfde fout maken naar andere jongeren toe. Laat het duidelijk zijn dat studies wel degelijk belangrijk zijn, maar zeker niet het enige. Want de meest intelligente persoon is niet de meest succesvolle, goede resultaten behalen is al lang niet meer de enige maatstaf voor succes in een mensenleven. En ja, het is ook oké om te falen, daar is niets mis mee.
Ik zie nog te veel bedrijven en zelfs scholen die zich blindstaren op een papiertje of de naam van een persoon
Ik zie nog te veel bedrijven en zelfs scholen die zich blindstaren op een papiertje of de naam van een persoon. Er schuilt meer achter die persoon. Leer hen kennen, geef hen de kans om zichzelf te ontwikkelen.
Vallen en opstaan
Ondanks mijn beperkte kennis binnen de IT-wereld kreeg ik van icapps de kans om als junior accountmanager aan de slag te gaan en dat gaat tot nu toe prima. Met alle ervaringen die ik opdeed, was ik mij ervan bewust dat bedrijfscultuur voor mij van groot belang is. Bij icapps voelde het aan als thuiskomen. Omwille van hun oprechtheid om een verschil te maken. Het was een gevoel dat ik tijdens mijn zoektocht bij veel andere bedrijven niet kon terugvinden.
Icapps staart zich niet blind op iemands naam, maar kijkt naar diens persoonlijkheid. Na een half jaar kijk ik terug op een geweldige leerproces. Ik ben blij dat ik voor bedrijf mag werken dat de focus legt op leren en ontwikkelen. Waarbij uitdagingen centraal staan. Met vallen en opstaan.
