Zondag vond in Berchem een buurtfeest plaats georganiseerd door het Islamitische Cultureel Centrum El Mohsinien. Daar kon iedereen - moslim of niet - genieten van rondleidingen in de moskee, Marokkaanse specialiteiten en kinderanimatie. De bedoeling was om buurtbewoners te laten kennismaken met de gewoonten van de islamitische gemeenschap. “Vooruitgang bereik je alleen maar met openheid.”
We stappen de moskee binnen, op het eerste zicht gewoon een rijhuis in de Sint-Lambertusstraat. We zetten aarzelend onze schoenen in de voorziene kast. “Neeje, da doedde verkeerd”, klinkt het achter ons in sappig Antwerps. Een vriendelijke man legt ons uit dat we voor het tapijt moeten gaan staan en vervolgens uit onze schoenen moeten stappen, zodat die het tapijt niet raken. “Voor de hygiene.” Het is een eerste detail uit de lange reeks nieuwe dingen die we vandaag zullen opsteken.
In het gebedshuis krijgen we een uitgebreide uitleg over de functie van alle aanwezige ornamenten, de gebruiken rond het gebed, en de vijf zuilen van de islam. Daarna volgt een heuse demonstratie: de oproep tot het gebed wordt gezongen, waarna de imam voordoet hoe het gebed verloopt. Elk onderdeel wordt uitgelegd en de koranverzen worden vertaald voor het gemengde publiek van moslims en nieuwsgierige buurtbewoners.
Mortuarium
Een bijzonderheid aan de moskee is dat ze, in de kelder, een eigen mortuarium heeft. Dat is een primeur in België. “Hier verzorgen we de doden conform de islamitische gebruiken”, vertelt Mohamed Ben Hadach. “Wij concentreren ons vooral op kansarme families. Nog al te vaak sterft een kindje en heeft de familie niet eens geld om een uitvaartplechtigheid te laten doorgaan. Dat vangen wij op. Al onze diensten zijn gratis: het mortuarium draait op schenkingen.”
“Gelukkig hebben we een hele goede samenwerking met de stad Antwerpen en de lokale begraafplaats”, gaat Mohamed verder. “In de islam zijn opgravingen bijvoorbeeld uit den boze. De stad gaat daarover de dialoog met ons aan en houdt rekening met onze gebruiken. Meestal ondervinden we daardoor geen problemen. Dat is een gouden regel: door samenwerking, door over de grenzen van nationaliteiten heen te kijken, kom je heel ver.”
Negatieve beeldvorming
Intussen heerst er een gezellige chaos buiten, waar het buurfeest in volle gang is. Kinderen amuseren zich op de springkastelen, er worden lustig halal vleeswaren op de barbecue gegooid, en de muntthee vloeit rijkelijk. Maar waar zijn de niet-moslims, voor wie dit buurtfeest toch ook bedoeld is? “Echt contact maken met de ‘klassieke’ Belgen, blijkt toch nog steeds moeilijk. Ik weet echt niet hoe dat komt”, vertelt organisator Houssin Ben Hadach.
“Wanneer een moslim iets verkeerds doet, wordt die door de publieke opinie niet als enkeling veroordeeld, maar de hele moslimgemeenschap krijgt de schuld. Daarvoor zijn vooral de media verantwoordelijk. Ze brengen geen nuance, focussen altijd op het negatieve. Daardoor blijven niet-moslims zitten met een stereotiep beeld van onze gemeenschap", aldus Houssin.
Maatschappelijke betrokkenheid
"Bovendien wordt er geen onderscheid gemaakt tussen orthodoxe moslims en extremisten", vervolgt Houssin.. "Orthodoxe moslims dragen een baard en een gewaad, omdat ze daarmee meer op de profeten willen lijken. Niet om er bommen onder te verbergen! Een van de doelen van dit buurtfeest is dat negatieve beeld tegengaan."
De organisatie wil haar maatschappelijke betrokkenheid benadrukken. "Jammer genoeg blijft het moeilijk om de niet-moslims naar onze initiatieven te lokken. Dat komt waarschijnlijk door de angst voor het onbekende: mensen weten niet wat ze moeten verwachten, de drempel is nog groot”, weet Houssin.
Ook aan de politieke kant zijn er nog veel vooroordelen. "Onze samenwerking met de stad Antwerpen verloopt wel vlot, maar er zijn nog altijd heel weinig politici die geassocieerd willen worden met moslims. Dat is jammer. Met initiatieven als dit buurtfeest doen we alles wat we kunnen om die vooroordelen tegen te gaan. Er is nog werk aan de winkel, maar we komen er wel. Als we maar blijven samenwerken”, concludeert Houssin.
© 2014 – StampMedia – tekst: Maya Witters, foto’s: B.M.
Dit artikel werd gepubliceerd door Apen.be op 24/06/2014
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad - online op 23/06/2014
