'Yves Leterme' en 'pikante sms’en' waren tot op heden twee begrippen die ik nooit met elkaar in contact had gebracht. Twee begrippen die nog meer elkaars tegenpool lijken dan water en vuur. En toch slaagde Story erin om deze twee zaken samen te brengen.

Het weekblad Story opent op 22 juni met een voltreffer. 'Exclusief! De 849 pikante sms’en van Leterme’. Onze eerste minister zou volgens Story een minnares hebben. En bovendien zou hij er pikante sms-berichten mee uitwisselen. En wat dan nog, denk ik dan.

Privé of publiek?

In zijn vrije tijd doet die man toch wat hij wil en met wie hij dat wil. Zulke zaken behoren nu eenmaal tot de privésfeer en zouden volgens de letter van de deontologische wet niet in de pers hoeven te verschijnen. Maar het verhaal richt zich vooral op de beschuldiging dat Leterme zijn zogenaamde minnares aan een job wou helpen bij Buitenlandse Zaken. Met deze invalshoek krijgt het nieuws natuurlijk een heel nieuwe betekenis. Want als dat waar mocht zijn, is het uiteraard wel nieuws. Dan zeg ik niet 'en wat dan nog'. Dan gaat er een alarmbelletje rinkelen en flitst het woord vriendjespolitiek door mijn hoofd.

Ongeloofwaardig

Grote vraag blijft natuurlijk of dit nieuws wel klopt. Voormalig Story-hoofdredacteur Thomas Siffer mag dan wel beweren dat zijn weekblad "dezelfde journalistieke regels hanteert als een kwaliteitskrant", toch krijg ik de kriebels van berichten als deze. Harde bewijzen heb ik niet gezien - een mail zonder namen en zonder context zegt echt niets - en waarom zou ik het verhaal van een anonieme (blijkbaar labiele) vrouw eerder geloven dan dat van Leterme? Niet dat ik onze premier zo geloofwaardig vind, maar toch. Waarom zou de ene mening geloofwaardiger zijn dan de andere?

Natuurlijk hebben Story en andere roddelbladen zoals Dag allemaal hun bestaansrecht. Maar volgens mij moet wie aan journalistiek wil doen (en dat is toch wat beide bladen beweren) ook de basisbeginselen van dit beroep naleven. Dat wil zeggen: bronnen checken en dubbelchecken, privacy respecteren, woord en wederwoord. Als we als journalisten dat niet doen, hollen we niet alleen ons eigen beroep, maar ook onze eigen geloofwaardigheid uit. Frederik De Swaef, de huidige hoofdredacteur van Story, zei bij zijn aanstelling nog: "We zijn niet vies van een sterk verhaal, maar het moet altijd met respect voor de mensen gebeuren." Wel, dan zou ik toch maar even bezinnen als ik u was.

© 2011 - StampMedia - Robbe van Lier


Dit opiniestuk werd gepubliceerd door Belg.be op 22/06/2011
Dit opiniestuk werd gepubliceerd door het Fonds Pascal Decroos op 23/06/2011
Dit opiniestuk werd gepubliceerd door Dilbeek-Malcontenten op 23/06/2011