De organisatie Over Grenzen werd opgericht door Karen Schets en Abdulraham Hardan. Hiermee willen ze met artistieke projecten de grenzen tussen autochtonen en nieuwkomers vervagen. “We zijn ambitieus, maar wat we willen is niet onmogelijk”, vertelt Hardan.
Sinds enkele weken startten de repetities van de eerste theaterproductie van Over Grenzen. Een tiental mensen met een verschillende achtergrond en leeftijd werken onder de vleugels van de Antwerpse regisseur en initiatiefnemer Abdulraham Hardan aan de voorstelling. De eerste krijtlijnen zijn gezet, maar de concrete inhoud van het stuk moet nog vorm krijgen. “Ik vind het belangrijk om vanuit de deelnemers te vertrekken”, vertelt Hardan.
Eerste stappen
Het was de bedoeling dat we met een aantal mensen een kortfilm zouden maken, maar dat project ging uiteindelijk een andere richting uit
Initiatiefnemers Karen Schets en Abdulraham Hardan leerden elkaar kennen bij Cinemaximilliaan, een pop-up filmzaal in asielcentra. “Voor mijn opleiding Culturele Studies moesten we een project opstarten”, vertelt Schets. “Zo kwam ik in contact met Cinemaximiliaan. Het was de bedoeling dat we met een aantal mensen een kortfilm zouden maken, maar dat project ging uiteindelijk een andere richting uit”, voegt ze eraan toe. “Abdul en ik wilden toch verder werken met het eerste idee.” Dat werd Over Grenzen.
Het doel is om via artistieke projecten te kloof tussen nieuwkomers en autochtonen te verkleinen. Een eerste stap is een theaterstuk. “Er staat al een stuk op papier, maar het is belangrijk dat de rollen en het stuk past bij de personen die eraan meewerken”, verklaart Hardan.
“Via vrije oefeningen probeer ik het beste uit de spelers te halen en te ontdekken welke plaats ze in het stuk moeten krijgen. Het is een moeilijke oefening, omdat je enerzijds de tekst hebt en anderzijds de inbreng van de spelers, die ook enorm belangrijk is.”
Ontplooiing
Ook de zelfontplooiing van de deelnemers is voor de initiatiefnemers van cruciaal belang. “Het gaat om meer dan theater”, vertelt Schets. “Het gaat ook over persoonlijke ontplooiing.”
Schets en Hardan vinden het belangrijk dat deelnemers ook dingen leren van elkaar. “Het is een zeer diverse groep”, zegt Hardan. “We zien bijvoorbeeld dat de jongeren ontdekken dat de ouderen van de groep meer in hun mars hebben dan ze dachten. In het Arabisch is er een gezegde dat zegt dat al wie meer dan één dag ouder is dan jou, één jaar meer aan levenservaring heeft.”
Op termijn willen de oprichters niet alleen theater maken.”Ik zie de organisatie als een academie”, droomt Hardan. “Een plaats, waar iedereen terecht kan om muziek te maken of een kortfilm te draaien.” Dat laatste idee is zelfs al uit de startblokken geschoten. “Normaal was het het idee om in september te starten met een kortfilm, maar we hebben nu al een groepje dat zich inzet om dit te doen.”
Crowdfunding
Momenteel betalen we veel zelf, maar we zouden toch graag wat geld inzamelen om kostuums en decor te kunnen kopen.
De première van het stuk zal op 15 september zijn in GC De Kroon in Sint-Agatha-Berchem. Maar voor het zover is moet er nog heel wat gebeuren. Er moet nog heel wat worden gerepteerd en er moet worden nagedacht over decor en kostuums. “Momenteel betalen we veel zelf”, vertel Hardan. “Maar we zouden toch graag wat geld inzamelen om kostuums en decor te kunnen kopen. Daarom startten we een crowdfundingsactie.”
Hoewel de jonge initiatiefnemers ambitieus zijn, blijven ze met hun voeten op de grond. “Soms lijkt het allemaal erg veel, maar we doen alles stapje per stapje en we zien wel hoe alles loopt”, besluit Schets.
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad – online op 22/04/2017
