Aurora’s Sunrise is een geanimeerde - soort van - documentaire over Arshaluys Mardiganian (Later in de VS bekend als Aurora Mardiganian). Ze is een overlever van de Armeense genocide. De film, een combinatie van klassieke en moderne stijlen en technieken, vertelt de weg die een 14-jarige Armeense aflegt om in leven te blijven, hoe ze uiteindelijk haar toevlucht vond in New York en een ster werd op haar zestiende, maar ook hoe die ster niet altijd even helder scheen.
Arshaluys Mardiganian was 14 jaar toen de vervolging op haar volk begon. Drie pasha’s (mensen met een hogere rang in het Ottomaanse politieke en militaire systeem) van de ‘Jonge Turken’-organisatie gaven bevel aan Turkse en Koerdische militairen om mannen met een Armeense afkomt te verzamelen om zogezegd naar de Eerste Wereldoorlog te sturen.
Echter werden alle mannen geëxecuteerd en werden de achtergebleven vrouwen en kinderen uit hun huis verdreven richting de Syrische woestijn. Zo is de vader van Mardiganian samen met haar jongere broer vermoord. Dit gebeurde op 24 april 1915 en wordt als de start van de Armeense genocide gezien, waarbij in totaal anderhalf miljoen Armeniërs, Grieken, Assyriërs en andere etnische minderheden in het Ottomaanse Rijk gedood werden.
Wat erna volgt, is de weg die de jonge Mardiganian aflegt in de hoop om haar oudere broer te vinden, die al jaren in New York verbleef. In New York leert ze journalisten kennen die haar verhaal voor het grote publiek brengen, tot zelfs in Hollywood. In de VS werd Arshaluys Mardiganian bekend als ‘Aurora Mardigian’.
“Regisseur Inna Sahakyan kaart verschillende zaken aan: de Armeense genocide, het persoonlijke verhaal van een jong meisje en de wantoestanden in Hollywood”
Regisseur Inna Sahakyan kaart verschillende zaken aan: de Armeense genocide, het persoonlijke verhaal van een jong meisje en de wantoestanden in Hollywood. Het is een zware thematiek, die op een unieke manier wordt getoond waardoor je als kijker, ondanks de expliciete scenes, wilt verder kijken. Wat de film speciaal maakt, zijn de animaties. Het is een mix van verschillende filmstijlen, een combinatie van klassieke en moderne filmtechnieken.
Rode draadjes
Want ‘Aurora’s Sunrise’ is niet de eerste film die gemaakt werd over de Armeense genocide. In 1919 al kwam ‘Auctions of Souls’ uit waarin Arshaluys Mardiganian haar eigen gruwelijke ervaringen naspeelde. De film is later zoek geraakt, maar 18 minuten van deze film zijn bewaard gebleven en worden getoond in ‘Aurora’s Sunrise’, samen met haar getuigenis die ze tijdens een interview gaf. Dit zorgt dat je op bepaalde momenten het gevoel krijgt dat je naar een documentaire kijkt.
De film begint met het zorgeloze leven van de familie Mardiganian en hoe de kinderen met hun moeder een toneeltje aan het spelen waren. Haar leven was toen stabiel en zorgeloos. Deze beelden worden telkens als flashbacks in contrast gebracht met de gruwelijke realiteit. Er wordt teruggegrepen naar die beelden waarin telkens een gezinslid ontbreekt (lees: vermoord wordt) en Mardiganian alleen achterblijft. Er vallen rode draadjes op de grond die symbool staan voor het bloedvergieten tijdens deze tragedie.
Buiten het persoonlijke verhaal van Arshaluys Mardiganian en het verloop van de genocide, kan je deze film zien als kritiek op ‘Auctions of Souls’ en de werking van Hollywood. We zien namelijk hoe een jong meisje werd gebruikt voor de promotie van een film en plotseling vervangen werd door een actrice, toen ze te uitgeput was om de promotour verder te zetten.
Ze ondergaat telkens een nieuwe uitdaging, waardoor je als kijker denkt: “Wat gaat er nu komen?” Zal ze uiteindelijk haar geluk vinden en kunnen leven met haar trauma’s en herinneringen? Zal ze haar oudere broer vinden, het enige levende gezinslid die ze nog heeft?
