De wijnen van wijndomein Aldeneyck zijn het succesvolle resultaat van het harde werk van Karel en Tine Henckens. De wijnen kregen vele onderscheidingen en trekken dagelijks wijnliefhebbers naar het Maasland. Ondanks de jaren ervaring blijft Henckens enthousiast.
“Ik ben opgegroeid tussen de appels en peren, tussen de Jonagold en Conference op het fruitbedrijf van mijn grootvader en later mijn vader”, vertelt Karel Henckens. Hijzelf heeft het bedrijf in 1988 overgenomen toen zijn vader plots stierf. Henckens had nog maar drie dagen zijn fruitteeltdiploma in Nederland behaald. Zelf vindt hij dat hij veel te jong was voor de verantwoordelijkheid van het fruitteeltbedrijf. Toch begon Henckens met volle overgave appels en peren te telen, hoewel dit voor korte duur was.
Het fruit verdween in de massa op de fruitveiling. Er was geen meerwaarde en bovendien geen controle op de verkoopprijzen. Het was -en is nog steeds- een loterij. Rond die periode gingen Henckens en zijn echtgenote Tine veel naar Frankrijk. “We werden gefascineerd door de wijnboeren die wél iets meer deden met het fruit en er een meerwaarde aan gaven door een nieuw product te creëren in hun wijnkelders”, vertelt hij.
Van fruit naar wijn
Het idee begon bij Henckens en zijn echtgenote te rijpen om over te schakelen naar wijnbouw. Ze wilden de hele wijnbereiding én de verkoop in eigen handen nemen. Een eigen wijndomein in Frankrijk zag zijn echtgenote echter niet zitten. Ze hadden bovendien al drie kinderen. De uitdaging om in eigen land en zeker in het Maasland iets met wijnbouw te doen was groter en begon concreet te worden.
Tijdens het waarmaken van de plannen leerde hij Harry Vorselen van Wijngoed Thorn kennen. Die had dezelfde plannen en zo zijn beide mannen samen aan de wijnbouwhogeschool in Trier oenologie gaan studeren. Daar behaalden de mannen hun diploma in 2002. Ook de contacten met vele wijnboeren, leveranciers en oenologen zijn er tot op de dag vandaag nog steeds. Henckens heeft bovendien veel aan zijn echtgenote. “Ze is mijn steun en toeverlaat, zonder haar was dit allemaal niet gelukt”, klinkt het bij de wijnboer.
“Zij is kritisch en beoordeelt ver van alle emotie of iets haalbaar is of niet. Samen hebben we nu 10 hectaren wijngaarden en we produceren elk jaar 75.000 flessen mousserende, witte en rode wijnen.” De productie van wijndruiven en de PR doet Henckens zelf. Zijn vrouw neemt de etikettering, verpakking en de verkoop voor haar rekening. Samen doen ze de botteling, het organiseren van rondleidingen en degustaties. Daarnaast zijn er nog vier mensen in dienst die samen met het koppel de vele rondleidingen en degustaties voor wijnliefhebbers verzorgen. Het team is samen het hele jaar bezig met het optimaliseren van de druivenloofwand, zodat druiven optimaal rijp kunnen worden.
Prestige verdienen
De wijn wordt voornamelijk in de wijngaard gemaakt. “In de wijnmakerij kan je immers niet de kwaliteit bepalen, dat heb je al gedaan in de wijngaard. Ik kan wel de stijl van de wijn bepalen”, vertelt Henckens. Het beoordelingsvermogen is volgens de wijnboer essentieel om wijn van hoog niveau te kunnen maken. Ook in wijnwedstrijden waar meer dan honderd wijnen blind worden geproefd, blijft hun deelname niet onopgemerkt. “Dit komt puur door de uitzonderlijke smaak van onze wijnen. We doen vooral mee met de wedstrijd van Beste Belgische wijn in Brugge, georganiseerd door de beste Vlaamse sommeliers van toprestaurants. Onze wijnen kregen al verschillende keren de titel van Beste Belgische Wijn en daar zijn we enorm trots op”, vertelt de wijnboer gepassioneerd.
Grootse plannen
Ondanks het enorme succes van de wijnen zijn ze niet terug te vinden in supermarkten. “Grootwarenhuizen zijn prijzenkloppers waar wijnen anoniem in het rek staan”, klinkt het. Volgens Henckens zijn de meeste wijnen helemaal niet slecht, maar missen ze vaak diepgang. Ook blijft de smaak minder lang hangen, doordat de opbrengsten van de druiven te hoog zijn. Hierdoor is er minder smaakconcentratie aanwezig. Dat maakt de wijnen vaak goedkoper. Het koppel heeft wel plannen om hun befaamde wijnen aan te bieden op nog een andere manier. Zo willen ze een nieuwe wijnbar openen. Daar kunnen wijnliefhebbers met zicht op de vaten en de productie genieten van de wijnen.
Door hun overvolle schema heeft het koppel amper tijd voor hobby’s. “In de winter is het iets rustiger en dan gaan we af en toe op skivakantie. Verder is dit is geen job, maar een leven. We staan er mee op, gaan ermee slapen en dromen er zelfs van. Heerlijk!”
