‘Het gaat helemaal niet slecht met kleine bioscopen’

The Roxy Theatre, een kleine bioscoop in Koersel, blijft standhouden ondanks stevige concurrentie van grote filmcomplexen zoals Kinepolis en Euroscoop. ‘Het gaat helemaal niet zo slecht met kleine bioscopen als de meeste mensen denken.’

"The Roxy Theatre vaart een andere richting uit dan de grote commerciële complexen," vertelt  Ludo Vangenechten, de huidige eigenaar van The Roxy Theatre in Koersel, een deelgemeente van Beringen. "Ik denk dat we zo toch wat publiek winnen. Het is kleinschaliger maar daardoor is het ook minder druk. Zo is het gemakkelijker om eens een babbeltje te slaan met de eigenaar."

“Als kleine bioscoop is het belangrijk om het net iets anders aan te pakken, zegt Vangenechten. We proberen een bezoek aan onze bioscoop zo persoonlijk mogelijk te houden en we organiseren elke maandagavond een ElaN Filmavond. Dankzij de sponsor vertaalbureau ElaN Languages spelen we de ‘betere’, maar vaak ook minder populaire films. Deze films worden voor de vertoning ook altijd gekaderd. Zo hopen we toch een breed en filmminnend publiek aan te spreken.”

Ups and downs

"Film en cinema, dat is mij met de paplepel ingegeven," zegt Ludo Vangenechten. "In 1946 opende The Roxy Theatre voor filmliefhebbers. Mijn vader, Milo Vangenechten, begon op zijn vijftiende te werken in de ROXY als kaartjesknipper. In 1961 huurde hij de zalen van de toenmalige uitbater, Louis Vanierschot - ook wel bekend als eigenaar van dancing Luna naast de ROXY en later ook van de Lorca in Hasselt. Begin jaren ‘70 werd Milo zelfs eigenaar van de cinema en opende hij tussen 1986 en 1991 ook andere bioscopen in Aarschot, Lommel en Mechelen." 

De zaken gingen goed en de Roxy groeide uit tot een multicomplex met drie zalen. "Door de komst van Kinepolis in Hasselt in 1996 kreeg de Roxy plots meer concurrentie," vertelt Vangenechten.  "Uiteindelijk besloot mijn vader om de uitbating te stoppen in 1997, maar hij zocht wel naar een overnemer."

De vriendengroep Kladaradatsch, die ook meewerkten aan het programma Morgen Maandag, besloot om de bioscoopgebouwen te huren. Door de vele investeringen, verbouwingen, uitbreidingen naar Brussel en Antwerpen en een mindere verkoop van tickets ging de Kladaradatsch Roxy failliet in 2000.

1 aprilgrap

"Op 1 april 2003 besloot ik, op vraag van een jeugdvriend Wim Vanschooren om als grap nog eens een film te projecteren in de oude bioscoop van mijn vader, de Roxy was ondertussen al drie jaar gesloten," zegt Vangenechten. "Wim wilde graag een filmclub oprichten dus we zagen deze vertoning als een soort test om te weten hoeveel volk erop af zou komen. Met de hulp van mijn vader hebben we een van de filmprojectors weer aan de praat gekregen en zo werden de ElaN Filmavonden geboren, met één filmvoorstelling per maand. Dat waren vooral minder bekende films. Door het succes werden er al snel drie vertoningen per maand georganiseerd en uiteindelijk heb ik besloten om onder een nieuwe naam, The Roxy Theatre, weer volledig te openen op 1 juli 2004."

"Tot op de dag van vandaag baat ik de Roxy uit in combinatie met mijn job als docent aan de Luca School of Arts in Genk," vertelt Vangenechten. "Ik ben namelijk regisseur van opleiding. Verder had ik ook nog een eigen post-productie bedrijf in Antwerpen, Peacock Visual Communication. Hier werden films voor bedrijven, commercials en tv programma’s gemonteerd."

Digitalisering

"Ik ben begonnen in een periode waarin alle kleine bioscopen het moeilijk hadden," zegt Vangenechten. 'Op de radio horen de mensen vaak reclame over grote bioscoopcomplexen zoals Kinepolis. Hierdoor vergaten velen de kleine bioscopen een beetje. Onze grootste uitdaging was dus om de mensen terug kennis te leren maken met de kleinere bioscopen.'

"Voor de digitalisering werden er kopieën gemaakt van een film," legt Vangenechten uit. "De grote bioscoopcomplexen kregen die natuurlijk eerst. De kleinere bioscopen kregen die films pas in handen wanneer er minder volk naar kwam kijken. Zo moest mijn vader soms 22 weken wachten voor hij een film kon vertonen. Dankzij de digitalisering gaat alles veel makkelijker. Nu is het belangrijk om als bioscoop genoeg bezoekers te hebben. Je krijgt namelijk enkel films opgestuurd als de filmdistributeur denkt dat je genoeg toeschouwers hebt. Als je commerciële films krijgt is het ook veel makkelijker om meer publiek aan te trekken. Per verkocht ticket gaat er trouwens 50% van de prijs naar de filmverdeler. Een bioscoop koopt dus geen films zoals veel mensen denken."

"The Roxy Theatre is ondertussen al zestien jaar ononderbroken geopend," zegt Vangenechten. "Voor de release van de film Marina van Stijn Coninx hadden we jaarlijks ongeveer 40.000 bezoekers. Omdat de film Marina, een film over het leven van Rocco Granata, ook in Beringen was opgenomen, kwamen veel mensen naar de film kijken in de Roxy. Zeker 14.000 mensen kwamen kijken. Ook dankzij de release van de eerste F.C. De Kampioenen film in datzelfde jaar (2013) hadden we ongeveer 60.000 bezoekers. Vanaf 2013 hebben we elk jaar 60.000 bezoekers. Die Vlaamse kaskrakers heb je soms wel nodig om je cijfers wat op te krikken."

"Het gaat dus helemaal niet zo slecht met kleine bioscopen als de meeste mensen denken," zegt Vangenechten. Nicole Dedecker van Cinema Varietes Lier, sluit zich hierbij aan. "Vroeger hadden we meer last van concurrentie met grote filmcomplexen," zegt Dedecker. "Filmliefhebbers zagen het graag groot: met enorme schermen en veel lawaai. Maar nu zoeken mensen terug de gezelligheid op van kleine bioscopen. Het lijkt wel een trend."

Ook jongeren uit Beringen appreciëren de kleine bioscoop. "Super handig, zo een bioscoop dicht bij huis," zegt Marie Vrijs. "De prijs is iets voordeliger en ik ga er zonder nekpijn naar buiten. In grote filmcomplexen krijg ik vaak last van mijn nek door naar boven te kijken op de grote schermen."

Ook Ymani Elsen gaat regelmatig naar The Roxy Theatre. "Het is er gezellig en niet te groot," zegt Ymani. "Voor mij moet dat ook niet, als ik rustig van mijn film kan genieten, ben ik tevreden. Wel jammer dat er geen popcorn is, maar dat maken ze wel goed door het ruime aanbod aan chips."

Francesca Birlogeanu vindt het leuk dat de Roxy minder commercieel is dan grote cinema’s. "Zo kunnen mensen met een minder breed budget ook naar de bioscoop. In de Roxy mag je je zitplaats ook kiezen op het moment dat je de zaal binnenwandelt. Er is toch meestal genoeg plaats. In grote bioscopen moet je vaak op voorhand je zitplaatsen reserveren, wat ook logisch is. Zeker op drukke dagen. Jammer genoeg zijn er altijd wel mensen die op een verkeerde plaats gaan zitten, zo mis je soms het begin van de film als de mensen voor je op zoek zijn naar hun plaatsen."

Sluiting door coronavirus

Nu The Roxy Theatre  gesloten is door de coronamaatregelen, heeft Ludo Vangenechten veel tijd voor kleine en grote klusjes in zijn bioscoop. "Een van onze zalen wordt volledig gerenoveerd. Er komen nieuwe zetels en er wordt een nieuw tapijt gelegd. Ook het tapijt in de hal wordt opgefrist. Eigenlijk wilde ik ook de zetels in zaal 2 vervangen, maar veel bezoekers zeiden dat ik de zetels moest houden. Het zijn zetels van 1979, maar volgens het publiek zijn ze niet versleten. De zetels horen bij de geschiedenis van de bioscoop."

"Nu onze bioscoop gesloten is, hebben we een alternatief bedacht," zegt Vangenechten. "Mensen kunnen nu online genieten van TheRoxyHomeTheatre vanuit hun eigen kot. Ter gelegenheid van de zeventiende verjaardag van de ElaN Filmavonden, die in normale omstandigheden op maandagavond in onze bioscoop doorgaan, hebben we Online Filmavonden georganiseerd. Elke woensdag stellen we een film voor met een korte intro. Mensen kunnen natuurlijk ook andere films huren die normaal gezien in onze bioscoop te zien zijn. Op deze manier kan je onze bioscoop toch steunen in deze uitzonderlijke tijden. Enkel het drankje dat je normaal meeneemt in de zaal, moet je nu wel zelf uit de koelkast halen."