“Ik wil gewoon zorgeloos in mijn buurt kunnen wandelen”

*Rina is een schuilnaam. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

“Het was vroeg in de ochtend. Ik wandelde op mijn eentje in een naburig park dicht bij mijn woonplaats. Toen gebeurde het: een groep jongeren floot mijn richting uit. Ze floten nog een paar keer en riepen zaken die ik niet verstond. Ik besloot het te negeren, in de hoop dat het voorbij zou gaan. De jongens waren vrij jong, dus ik voelde me niet per se onveilig. Toch vond ik het oprecht jammer dat dit moest gebeuren. Ik wil gewoon zorgeloos in mijn buurt kunnen rondwandelen.”

“Bepaalde kleren of plaatsen vermijden, ga ik nooit doen. Het lastigvallen zal toch altijd blijven voorkomen. Ik geloof wel in het inzetten op bewustwording, dat voorbeeldfiguren jongeren bewust maken van wat catcalling met meisjes doet. Dat kan op verschillende manieren. Bijvoorbeeld met rollenspelen, waar jongens de plaats van meisjes innemen en zo ondervinden hoe het naroepen, fluiten en staren voor meisjes aanvoelt. Je kan hen ook vragen voorleggen als: “Zou je het leuk vinden, mochten jouw zus, mama of nichtje lastiggevallen worden?”

“Wat mij opvalt, is dat je ’s avonds in het straatbeeld vooral mannen ziet. Volgens mij is er een vicieuze cirkel waarbij steeds meer mannen buitenkomen en vrouwen meer binnenblijven tijdens de avonduren. We moeten die cyclus doorbreken en plekken inrichten waar vrouwen zich meer op hun gemak voelen. Vrouwencafés of ontmoetingsplaatsen bijvoorbeeld, zodat vrouwen onbezorgd van hun buurt kunnen genieten, elk uur van de dag.”